Από την Κατερίνα Παπαγεωργίου…
“Το θέατρο, δεν μπορεί να σου προσφέρει την αληθινή ζωή, μπορεί όμως να σου προσφέρει την μαγεία”. Μ΄ αυτήν την φράση τελειώνει το μονόπρακτο “Μια μέρα στο θέατρο” σε κείμενο της Ολιας Λαζαρίδου με την ίδια να πρωταγωνιστεί στην σκηνή, σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ και σκηνικά – κοστούμια Κωνσταντίνου Ζαμάνη.
Το έργο που απευθύνεται σε παιδιά 9-15 ετών παρουσιάζεται τις καθημερινές στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με δωρεάν είσοδο για σχολεία του Πειραιά και της Αττικής. Η παράσταση ανεβαίνει στο πλαίσιο του ευρωπαικού εκπαιδευτικού προγράμματος “Εισαγωγή στη Νεα Εκπαιδευτική εποχή για τα παιδιά μέσω του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά – Ανάπτυξη βιωματικών εκπαιδευτικών εφαρμογών πολιτιστικού περιεχομένου” του Επιχειρησιακού Προγράμματος “Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση ΕΣΠΑ (2007-2015). Υποθέτω πως από τη στιγμή που η παράσταση είναι αφοπλιστικά υπέροχη για κάθε ηλικία σύντομα με κάποιες πρόσθετες επιπλέον σκηνές θα ταξιδέψει όμορφα και το ενήλικο κοινό.
Η ξενάγηση και η έκθεση
Να υπογραμμίσουμε πως οι μικροί θεατές συμμετέχουν επίσης σε μια βιωματική ξενάγηση στους πιο ενδιαφέροντες χώρους του Δημοτικού Θεάτρου μαθαίνοντας πως το Δημοτικό Θέατρο που εγκαινιάστηκε πριν από 118 χρόνια, συγκαταλέγεται στα πιο σημαντικά αρχιτεκτονήματα της σύγχρονης Ελλάδας με την σκηνή του να είναι από τα ελάχιστα σωζόμενα δείγματα της εποχής μπαροκ σε ολόκληρη την Ευρώπη. Επιπλέον εντρυφούν στην έκθεση “Το γέλιο, το δάκρυ, το θέατρο” τίτλος που προέρχεται από την περίφημη φράση “ες δάκρυα έπεσε το θέατρον” η οποία αναφερόταν στην παράσταση “Μιλήτου Άλωσις” του τραγικού ποιητή Φρυνίχου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το εικαστικό τμήμα της έκθεσης στο οποίο βλέπουμε κατασκευές και πίνακες πολλών γνωστών δημιουργών (Γιάννης Αδαμάκης, Πέτρος Ζουμπουλάκης, Άγγελος Αντωνόπουλος κ.α.) που αντλούν την έμπνευση τους από το Δημοτικό Θέατρο.
Σήμερα θα σ΄αγαπω περισσότερο από χθες και λιγότερο από αύριο
Η παράσταση “Μια μέρα στο θέατρο” μας ταξιδεύει σ΄ένα μαγευτικό ονειρικό περιβάλλον γνωρίζοντας στα παιδιά όλες τις δυνατότητες που διαθέτει μια θεατρική σκηνή. Ολόκληρο σχεδόν το έργο είναι “ντυμένο” μουσικά με το σπανιόλικο βαλσάκι σε στίχους-μουσική Γιώργου Οικονομίδη και Ramos”βρες αν μπορείς τι σου έφερα απόψε” γλυκά δεμένο με φράσεις όπως “σήμερα θα σ΄αγαπώ περισσότερο από χθες και λιγότερο από αύριο”. Εννοείται πως οι μαθητές από 9 έως 15 ετών στους οποίους απευθύνεται μέσα από το κείμενο της με χιούμορ και τρυφερότητα η Ολια Λαζαρίδου, δεν έχουν ιδέα πως το μεγάλο αυτό σουξέ του 1941 που περιλαμβάνεται στον δίσκο “Τα τραγούδια της κατοχής” σατίριζε στην εποχή του τις ελλείψεις που υπήρχαν σε καφέ, ζάχαρη και ψωμί. Το σίγουρο είναι πάντως πως αφήνονται να παρασυρθούν στην γλύκα των διαλόγων μέσα από την εξαιρετική ερμηνεία των ηθοποιών που παίρνουν μέρος στο έργο πλάι στην Ολια. Να τονίσουμε πως το κείμενο της γνωστής ηθοποιού “ιδανικό ονειροδρόμιο για τη μύηση των νέων παιδιών στην φαντασία” συγκίνησε στην χθεσινή πρεμιέρα του έργου τόσο τα παιδιά όσο και τους ενήλικες καλεσμένους που το παρακολούθησαν σπεύδοντας στη συνέχεια να συγχαρούν τους ηθοποιούς που καταφέρνουν με το ταμπεραμέντο τους να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον των μαθητών ως την τελευταία σκηνή.
Η παράσταση
Ένας φροντιστής σκηνής παρουσιάζεται με το άνοιγμα της αυλαίας εκφράζοντας την αγανάκτηση του που παιδιά πρόκειται να παρακολουθήσουν την “γενική πρόβα”. Η ηρωίδα του έργου εμφανίζεται τότε σ΄ενα από τα θεωρεία με την δικαιολογία πως κάπου στην πλατεία έχει ξεχάσει την τσάντα της για να καταλήξει σιγά σιγά στην σκηνή πλάι στους ηθοποιούς που παίρνουν μέρος στο έργο: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Αρης Μπαλής, Πάρις Θωμόπουλος. Ακολουθεί ένας περίεργος κόσμος ποιητικού ρεαλισμού όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν και όπου η μαγεία συναντάει το όνειρο ενώ η ψευδαίσθηση τυλίγει την αλήθεια.
Παραμένοντας ευαίσθητη και πειραχτήρι
Η Ολια που αυτές τις μέρες θα φιλοξενηθεί στο Κανάλι1 στην εκπομπή “Τριαντάφυλλα με μέλι” πάντα με παιδικό χαμόγελο και εύθραυστη εμφάνιση παραμένει και σήμερα το πειραχτήρι που ήταν στα παιδικά της χρόνια τότε που μένοντας σε ισόγειο στο Κολωνάκι συνήθιζε να ρίχνει μια δεκάρα πιασμένη από ένα διαφανές σχοινί στο δρόμο και να την τραβάει κάθε φορά που κάποιος πήγαινε να την πιάσει! Η πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο έγινε με την παράσταση “Το φιόρε του Λεβάντε” του Ξενόπουλου, από τότε ξεχωρίζει πάντα στις παραστάσεις όπου πρωταγωνιστεί. Στην καλλιτεχνική της πορεία συνεργάστηκε επίσης με τους ActiveMembers, έκανε εθελοντικά μαθήματα σε παιδιά από το 18 Άνω, ασχολήθηκε με έργα που παρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ Αθηνών, ξεχώρισε με τις παραστάσεις της σε τροχόσπιτο αλλά και με το πρώτο της κιόλας βιβλίο που αγαπήθηκε πολύ.