Σχηματίστηκαν το 2008 στο Carlisle.
Η υποδοχή απο τον Βρετανικό μουσικό τύπο της εποχής, ήταν περισσότερο απο ενθαρρυντική.
Οι ηχογραφήσεις τους, πέρασαν γρήγορα στον αέρα του BBC, με τον σπουδαίο Marc Riley να τους φιλοξενεί στην ραδιοφωνική του εκπομπή, μιλώντας ταυτόχρονα για ένα απο τα σημαντικότερα ονόματα της νέας γενιάς.
Υπάρχουν συγκροτήματα, που θα έδιναν το δεξί τους χέρι (κάποια και το αριστερό) για να βρεθούν στην εκπομπή του Riley, για τους Lucid Dream όμως τα πράγματα έμοιαζε να κυλάνε απο μόνα τους νωρίς – νωρίς.
Σε συνέντευξή τους στην εκπομπή την ίδια περίοδο, μου έδωσαν την εικόνα μιας μπάντας που περιμένει απλά και μόνο το σύνθημα, απο κάποια καλή μοίρα πάντα, για να ξεχυθεί σε ακόμα πιο μεγάλους συναυλιακούς χώρους, διεκδικώντας πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της πίτας.
Λίγο μετά μάλιστα συναντηθήκαμε στην Αθήνα, με αφορμή την πρώτη τους συναυλιακή επίσκεψη στα μέρη μας, και τα είπαμε έτσι κι απο κοντά σε μια συζήτηση γύρω απο την εικόνα της σημερινής μουσικής σκηνής.
Παρακολουθώντας την πορεία τους τα επόμενα χρόνια, δεν κατάφερα ποτέ να βρω μια εξήγηση για το ότι τα πράγματα δεν πήγαν τελικά όπως θα περίμενε κάποιος.
Το συγκρότημα έχτυσε τον ήχο του, τον χαρακτήρα του, το κοινό του, μέσα απο 5 εξαιρετικά άλμπουμ και ατέλειωτες ζωντανές εμφανίσεις ποτισμένες με ιδρώτα και πείσμα, όμως μέχρι εκεί.
Το ταλέντο υπάρχει, και καθώς μαθαίνω πως δουλεύουν σε νέο υλικό, ίσως το επόμενο άλμπουμ των Lucid Dream να είναι μια αληθινή ευκαιρία για ένα ονόμα που έχει ακόμα να πει πολλά
