Βασική αφήγημα της ισραηλινής πλευράς είναι πως η Χαμάς επεδίωξε την πρόκληση αυτής της άνευ προηγουμένου κρίσης που ολισθαίνει στα όρια της γενικευμένης πλέον σύρραξης, για λόγου που αφορούν «εσωτερικά» ζητήματα των Παλαιστινίων, αφήνοντας στην άκρη το θέμα των εξώσεων στην συνοικία Σεϊχ Τζαρά που προκάλεσε τις διαδηλώσεις στην Ιερουσαλήμ.
Σύμφωνα με το Ισραήλ η αναβολή των εκλογών από τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής οδήγησε και στην ακύρωση των προσδοκιών της Χαμάς να έλθει στην εξουσία και οι επιθέσεις στο Ισραήλ θέλει να κερδίσει την παλαιστινιακοί κοινή γνώμη και ψήφους.
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως αυτή είναι μια λογική ανάλυση και ένας παράγοντας που μπορεί να πυροδότησε την παρούσα κρίση.
Από την κρίση όμως φαίνεται πως ίσως δεν επωφελείται μόνο η Χαμάς, αν υιοθετήσουμε αυτή την εκδοχή, αλλά και ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Οι εχθροπραξίες διέκοψαν μια πολύ σοβαρή προσπάθεια που γινόταν για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού χωρίς τον επί 12 έτη πρωθυπουργό της χώρας. Και αυτό είναι κάτι που επίσης επισημαίνεται στον διεθνή Τύπο.
Ο Γιαίρ Λαπιντ επικεφαλής του δεύτερου κατά κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος μετά τις τέταρτες εκλογές που έγιναν μέσα σε δύο χρόνια στη χώρα, έχει την εντολή σχηματισμού κυβέρνηση, μετά την αποτυχία του Νετανιάχου να σχηματίσει κυβέρνηση. Και έχει χρονικό περιθώριο να το πράξει έως τις 2 Ιουνίου.
Υπάρχει πάντα η πιθανότητα να δοθεί μια παράταση δεδομένων των συνθηκών, ωστόσο δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ακριβώς εξαιτίας αυτών των συνθηκών, πως οι συνθήκες για τον σχηματισμό μια κυβέρνησης συνασπισμού χωρίς τον Νετανιάχου-που μέχρι τώρα ήταν αρκετά ευνοϊκές- θα συνεχίσουν να ισχύουν.
Ο Νετανιάχου τα τελευταία 24ωρα προσπαθεί να ενισχύσει το προφίλ του, ως ισχυρός ηγέτης, έτοιμος να υπερασπιστεί τη χώρα έναντι των Παλαιστινίων και το κάνει ήδη με μια ρητορική πως θα καταφέρει θανατηφόρα χτυπήματα στον εχθρό. Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ο Νετανιάχου δεν δίνει μόνο μια μάχη για να διατηρηθεί στην εξουσία αλλά προσπαθεί και να διαχειριστεί το τι μπορεί να ακολουθήσει την απομάκρυνσή του από αυτή σε ό,τι αφορά τις εκκρεμότητές του με την Δικαιοσύνη.
Διαχρονικά πάντως όταν ένας λαός βρίσκεται υπό συνθήκες πολέμου, συσπειρώνεται γύρω από τον ηγέτη του, που του υπόσχεται πως μπορεί να του χαρίσει ξανά την ασφάλεια. Και οι Ισραηλινοί μπορεί να αποδειχθεί πως δεν είναι εξαίρεση παρά τη σωρεία σκανδάλων για τα οποία ο Νετανιάχου παραπέμπεται και τις οργισμένες διαδηλώσεις εναντίον του ακόμη και εν μέσω της πανδημίας.
Ωστόσο υπάρχει και η άλλη ανάγνωση. Το Ισραήλ έχει να εμπλακεί σε μια τόσο μεγάλη επιχείρηση κατά των Παλαιστινίων από το 2014. Τώρα οι σειρήνες ηχούν διαρκώς σε όλη τη χώρα ενώ βίαιες, αιματηρέ συγκρούσεις μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών έχουν ξεσπάσει σε πολλές πόλεις. Όπως κάποιοι αναλυτές επισημαίνουν, τα τελευταία 24ωρα έφεραν τον πόλεμο και τη βία έξω ή μέσα στα σπίτια των ισραηλινών και αυτό είναι κάτι που ίσως να μην του το συγχωρήσουν.
Ο δε Louis Fishman, καθηγητής στο Κολέγιο του Μπρούκλιν σε άρθρο του στην Haaretz επισημαίνει: «το μεγαλύτερο ταχυδακτυλουργικό τρικ του Νετανιάχου» ήταν πως είχε καταστήσει τυφλούς του Ισραηλινούς σε ό,τι αφορά την καταπίεση των Παλαιστινίων. «Αλλά ακόμη και το πιο άρτια κατασκευασμένων σπίτι από τραπουλόχαρτα κάποια στιγμή αρχίζει να καταρρέει. Και αυτό συμβαίνει τώρα» και οι Ισραληνοί βιώνουν τις συνέπειες.
Κανάλι Ένα, 90,4FM, Κ.Πρ.