του Άκη Καπράνου
Δύσκολοι καιροί για ασφαλείς αίθουσες. Είναι αλήθεια, το λένε τα νούμερα: Τα σινεμά είναι οι πιο ασφαλείς χώροι αυτή την «επικίνδυνη» περίοδο.
Θα έρθει η φωτιά
Όταν ο Αμαδόρ βγαίνει από τη φυλακή, έχοντας εκτίσει ποινή για εμπρησμό, κανείς δεν είναι εκεί για να τον προϋπαντήσει. Θα επιστρέψει στο πατρικό του, σε ένα μικρό χωριό στα βουνά της Γαλικίας, όπου η καθημερινή ζωή με την ηλικιωμένη μητέρα του είναι γεμάτη δυσκολίες και στερήσεις. Όπως υπονοείται, η φωτιά θα έρθει, σαν σκοτεινή αυτοεκπληρούμενη προφητεία, για να πυροδοτήσει την αναπόδραστη τραγωδία.
Δεύτερο πρόσωπο στο δράμα, ένας πυροσβέστης που καλείται να συμπληρώσει θαρρείς το κενό ανάμεσα σε δυο σύμπαντα που βρίσκονται σε σύγκρουση. Συνθέτοντας ένα υπνωτιστικό ρέκβιεμ για έναν τρόπο ζωής που φθίνει και χάνεται, ο φακός του Λάσε βρίσκει τρόπο να ξετρυπώσει την ομορφιά μέσα στη σκληρότητα.
Μέσα σε μόλις 80 λεπτά κατορθώνει να στήσει εικόνες υπερβατικές αλλά και να εδραιώσει έναν ρυθμό σχεδόν υπνωτιστικό, ενώ χειρίζεται μοναδικά και την ηχητική μπάντα (προσέξτε πόσο όμορφα χρησιμοποιεί το «Susanne» του Λέοναρντ Κόεν). Από τις ταινίες που, όχι τυχαία, ξεχώρισαν στο Φεστιβάλ Καννών του 2019. Σκηνοθεσία: Όλιβερ Λάσε Ηθοποιοί: Αμαδόρ Άριας, Μπενεντίκτα Σαντσές
Το Μυστικό Μας
Στην Αμερική, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μία γυναίκα έχοντας αποφασίσει να ξαναφτιάξει τη ζωή της στα προάστια μαζί με τον σύζυγό της, θα βρεθεί ξανά μπροστά στον εφιάλτη που έζησε τότε εξαιτίας της οικογένειας που μετακομίζει στο γειτονικό τους σπίτι.
Μας έκανε τρομερή εντύπωση η απουσία στα credits οποιασδήποτε αναφοράς στο «Ο Θάνατος και η κόρη» του Άριελ Ντόρφμαν (βιβλίο που μετέφερε εξόχως στη μεγάλη οθόνη ο Ρομάν Πολάνσκι) καθώς η πλοκή της ταινίας του Γιούβαλ Άντλερ μοιάζει απευθείας ξεσηκωμένη από εκεί, από την αρχή μέχρι και το φινάλε – όπου προφανώς οι όποιες σημάνσεις εδώ δείχνουν κάπως άτσαλες σε σύγκριση με τη χάρη και τη φινέτσα ενός Πολάνσκι. Είναι όμως καλογυρισμένο και ωραιότατα ερμηνευμένο. Σκηνοθεσία: Γιούβαλ Άντλερ Ηθοποιοί: Τζόελ Κίναμαν, Νούμι Ραπάς, Κρις Μεσίνα, Έιμι Σέιμετζ
Ο Μυστικός Κήπος
Η Μαίρη είναι ένα δεκάχρονο ζωηρό κορίτσι που ζει στην Ινδία με τους ευκατάστατους γονείς της. Όταν αυτοί πεθαίνουν αιφνιδίως αναγκάζεται να πάει στην Αγγλία και να ζήσει με τον θείο της και την αυστηρή οικονόμο του. Εκεί μη έχοντας κάτι καλύτερο να κάνει εξερευνά την έπαυλη και ανακαλύπτει καλά κρυμμένα οικογενειακά μυστικά.
Επιπλέον θα βρει το κλειδί για έναν μυστικό κήπο στο οποίο μαζί με μία απρόσμενη συντροφιά θα ζήσει περιπέτειες που θα αλλάξουν την ζωή της για πάντα. Ακαδημαϊκή καλλιγραφία, απ’ αυτές που μονάχα οι Άγγλοι κάνουν τόσο καλά – και μια πρόταση ποιότητας για τους μικρούς θεατές. Σκηνοθεσία: Μαρκ Μάντεν Ηθοποιοί: Ντίξι Έγκεριξ, Κόλιν Φερθ, Τζούλι Γουόλτερς, Ίνταν Χέιχαρστ, Άισις Ντέιβις (μεταγλωττισμένη στα Ελληνικά και υποτιτλισμένη)
Η Φωλιά
Ο Rory είναι ένας χαρισματικός επιχειρηματίας που μετακομίζει οικογενειακώς στην Αγγλία με την ελπίδα να επωφεληθεί από την γενικότερη άνθηση στο Λονδίνο της δεκαετίας του ’80.
Καθώς η σύζυγός του Alison δυσκολεύεται να προσαρμοστεί και η υπόσχεση για μια νέα αρχή σιγά σιγά ναυαγεί , το ζευγάρι θα έρθει αντιμέτωπο με καλά κρυμμένες δύσκολες αλήθειες.
Οικογενειακό δράμα, ίσως λιγότερο «μαύρο» απ΄όσο θα ήθελε ο δημιουργός του, με καλές ερμηνείες και ολίγη φλυαρία.
Ευτυχώς, ο Τζουντ Λο δίνει πνοή στους μπανάλ διαλόγους (τον ακολουθεί επάξια και το υπόλοιπο καστ) αν και έχουμε σίγουρα δει πολύ καλύτερες προσπάθειες πάνω στο ίδιο θέμα – και προσφάτως! Σκηνοθεσία: Σον Ντέρκιν Ηθοποιοί: Τζουντ Λο, Κάρι Κουν, Ούνα Ρος, Τσάρλι Σότγουελ, Τάνια Άλεν
Μεταφορά
Εν όψει της μεταφοράς της από το επιβλητικό Βαλλιάνειο κτίριο της οδού Πανεπιστημίου στο Ίδρυμα Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, η Εθνική Βιβλιοθήκη αποκτά φωνή (αυτή της Αμαλίας Μουτούση) και αφηγείται την πολύπαθη διαδρομή της, αντανακλώντας μέσω αυτής κάθε ιστορικό ορόσημο από καταβολής του νεοελληνικού κράτους μέχρι σήμερα.
Είναι τουλάχιστον αισιόδοξο ένα τέτοιο βλέμμα σήμερα, και η σκηνοθετική δύναμη του όλου εγχειρήματος έρχεται να το επικυρώσει – απέχει όμως από το να του προσδώσει και μια αμιγώς κινηματογραφική διάσταση. Σκηνοθεσία: Ηλίας Γιαννακάκης