Η Βικτωρία Κοβαλένκο είδε την μεγαλύτερη κόρης της και τον σύζυγό της να πεθαίνουν όταν το αυτοκίνητό τους χτυπήθηκε από οβίδα στη βόρεια Ουκρανία.
Όταν έγινε η κηδεία των αγαπημένων της εκείνη βρισκόταν ήδη 500 χιλιόμετρα μακριά. Είδε την τελετή και την ταφή σε ένα βίντεο που έστειλαν στο κινητό της συγγενικά της πρόσωπα.
Ακόμη και στη σχετική ηρεμία και ασφάλεια που επικρατεί στην πόλη Λβιβ, στην δυτική Ουκρανία, η γυναίκα αδυνατεί να ξεπεράσει το σοκ. Όλο αυτό, όπως λέει, ξεπερνά τις δυνάμεις της.
«Τα δάκρυα δεν με αφήναν να δω το βίντεο μέχρι το τέλος», λέει ενώ προσπαθεί να δει ξανά το βίντεο καθώς βρίσκεται σε μια δασώδη περιοχή και σπρώχνει το καρότσι με την ενός έτους κόρη της, Βαρβάρα.
Στις αρχές Μαρτίου, η Κοβαλένκο και η οικογένειά της βρίσκονταν στο αυτοκίνητό τους, φεύγοντας από την το Τσερνίχιβ, μιας από τις πόλεις της Ουκρανίας που τέθηκε υπό πολιορκία από τον ρωσικό στρατό.
Σε ένα ρωσικό φυλάκιο κοντά στο χωριό Γιαχίνε, μια οβίδα εξερράγη. Τα τζάμια του αυτοκινήτου της οικογένειας έσπασαν, είπε, και η ίδια και η 12χρονη κόρη της Βερόνικα τραυματίστηκαν.
Το επόμενο πράγμα που θυμάται είναι η φωνή του συζύγου της να τους φωνάζει να βγουν από το αυτοκίνητο.
Μετά είδε τη Βερόνικα.
«Ήταν ξαπλωμένη κοντά στο αυτοκίνητο, ήταν ακέφαλη. Τα είδα όλα καθαρά, πώς έβγαινε το αίμα από το λαιμό».
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή ξεψύχησε και ο σύζυγός της, όπως λέει.
Η μητέρα και η μικρότερη κόρη, Βαρβάρα δραπέτευσαν, αλλά λίγο αργότερα έπεσαν στα χέρια του ρωσικού στρατού και οδηγήθηκαν στο υπόγειο ενός σχολείου στο Γιαχίντε.
Οι ντόπιοι είπαν ότι περισσότεροι από 300 χωρικοί της περιοχής κρατήθηκαν όμηροι εκεί.
Μετά από πολλές ημέρες, γεμάτες άγχος και στερήσεις, κάποιοι άρχισαν να πεθαίνουν.
Η Κοβαλένκο και η ενός έτους κόρη της πέρασαν εβδομάδες στο υπόγειο του σχολείου, κάνοντας ό,τι μπορούσαν για να μείνουν ζωντανές.
Κάτοικοι του Γιαχίνε είπαν στο Associated Press ότι αναγκάστηκαν να παραμένουν στο υπόγειο μέρα και νύχτα, εκτός από τις σπάνιες φορές που τους επέτρεπαν να βγουν έξω για να μαγειρέψουν σε ανοιχτές εστίες ή να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα.
Καθώς οι άνθρωποι πέθαιναν ένας-ένας στο υπόγειο, επιτράπηκε στους γείτονες, κατά διαστήματα, να τοποθετούν τα πτώματα σε έναν ομαδικό τάφο σε ένα κοντινό νεκροταφείο.
Ο σύζυγος της Κοβαλένκο, Πέτρο και η κόρη της Βερόνικα, αρχικά θάφτηκαν στο δάσος, αλλά αργότερα ενταφιάστηκαν στο νεκροταφείο του Γιαχίντε.
Οι σοροί τους μεταφέρθηκαν εκεί σε φέρετρα κατά μήκος ενός ανώμαλου μονοπατιού, καθώς φίλοι και συγγενείς έκλαιγαν ενώ κάποιοι άφησαν λουλούδια στους τάφους.
Οι εκ νέου ταφές πραγματοποιήθηκαν αφού τα ρωσικά στρατεύματα εγκατέλειψαν το Γιαχίντε στις αρχές Απριλίου, για να μετακινηθούν προς την Αν.Ουκρανία όπου εστιάζονται οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Μόσχας.
Οι αναμνήσεις της Κοβαλένκο θαμμένες στα συντρίμμια του αυτοκινήτου της οικογένειας.
Σε ένα τσιμεντένιο τετράγωνο σε ένα σημείο ελέγχου, κάποιος έχει ζωγραφίσει με σπρέι ένα μακάβριο αστείο: τις λέξεις «ευγενικοί άνθρωποι», ο όρος που οι ρωσικές αρχές ονόμασαν τις δυνάμεις που προσάρτησαν την Κριμαία από την Ουκρανία το 2014.