Του Δημήτρη Αντωνοπούλου
Θα πουν (και θα γράψουν) αρκετοί πολλά, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις άλλωστε, για τον Κωνσταντίνο Τζούμα, και καλά θα κάνουν.
Ο ίδιος, θεωρώ πως θα προτιμούσε τη σιωπή, μαζί, με τη σημασία της πάντα.
Τεράστια η αξία της σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, όπως αυτή του Τζούμα που του ταιριάζει αυτή την ώρα όσο ποτέ.
Πριν απο μερικά χρόνια, είχα την τύχη να μοιραστούμε στην εκπομπή μου, σκέψεις και εικόνες, απο την εμφάνιση των Talking Heads στη χώρα μας, μέχρι την θεική φωνή του μοναδικού Frank Sinatra.
Δεν ήταν συνέντευξη, όχι, ήταν μια συζήτηση δύο τύπων απο τον Πειραιά, με κοινές αγάπες, σε μία ώρα που πέρασε νεράκι, ανάμεσα σε χαμόγελα και σοβαρές συζητήσεις πλάι – πλάι.
Τα πράγματα που είπε την επόμενη μέρα για την εκπομπή μου στην δικιά του εκπομπή, τα κρατάω σαν κάτι πολύτιμο και ακριβό.
Ο Τζούμας δεν είχε ανάγκη για καλοπιάσματα και τέτοια, ήταν σπαθί, για αυτό και ξέρω πως τα εννοούσε κι αυτό με γέμισε τότε με ξεχωριστή χαρά.
Εδώ ένα απόσπασμα απο την συζήτηση εκείνη με τον Κωνσταντίνο στην εκπομπή μου, ως αποχαιρετισμός κι ένα τελευταίο ευχαριστώ.
Καλό ταξίδι πρίγκιπα.