Του Δημήτρη Αντωνόπουλου
Ο David Bowie στις μέρες μας, βρίσκεται και πάλι παντού.
Έξι χρόνια μετά το βιολογικό του τέλος, η μαγική αστρόσκονη που τον συνόδευε σε κάθε του βήμα, απλώνεται ξανά με χιλιάδες τρόπους και άλλες τόσες αφορμές επίσης, πιο έντονα από ποτέ μάλλον. Αφορμή την συγκεκριμένη περίοδο, είναι τα πενήντα χρόνια από την κυκλοφορία του εμβληματικού Ziggy Stardust. Δεν είναι απλά ένα κορυφαίο άλμπουμ το συγκεκριμένο, είναι μια οριακή στιγμή, για το σύνολο της δισκογραφίας του περασμένου αιώνα.
Το αριστουργηματικό ”The Rise and Fall Of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars” ήρθε και άλλαξε τα πάντα μια και καλή, σε μια εποχή μάλιστα που ελάχιστοι μπορούσαν να φανταστούν τι ακριβώς είχε μέσα στο κεφάλι του, εκείνος ο παράξενος τύπος με το εκκεντρικό ντύσιμο και τις ακραίες δηλώσεις στον μουσικό τύπο της εποχής.
Ο David Bowie, ήρθε και ”ξεβόλεψε” έτσι μια ολόκληρη γενιά με το συγκεκριμένο άλμπουμ, χαρίζοντάς της την ίδια στιγμή, το ιδανικό άλλοθι για απίθανους ηχητικούς πειραματισμούς.
Ολόκληρο το Βρετανικό Punk που ακολούθησε λόγια χρόνια μετά, δεν θα μπορούσε ουσιαστικά να υπάρξει (χωρίς καμία δόση υπερβολής) δίχως τον Ziggy. Ή έστω, να βρει το απαραίτητο θάρρος και θράσος για να ξεκινήσει.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 16 Ιουνίου του 1972, σε παραγωγή του Ken Scott και του Bowie, με τους The Spiders from Mars (Mick Ronson, Trevor Bolder, Mick Woodmansey) να αποτελούν το απολύτως ιδανικό ηχητικό όχημα, για όλες εκείνες τις φοβερά αντιφατικές εσωτερικές αναζητήσεις του David, που τον βασάνιζαν (δημιουργικά βέβαια) από την εποχή του ”Hunky Dory” που προηγήθηκε.
Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει άλλωστε ο Peter Berbegal, στο περίφημο βιβλίο του 2014 ”Season of the Witch: How the Occult Saved Rock and Roll” ο David Bowie, υπήρξε ο αληθινός (ο κορυφαίος) μάγος, στην απίθανη και μεγάλη διαδρομή του Rock & Roll. Ναι, αυτό ακριβώς υπήρξε ο Bowie. Και με το ”Ziggy Stardust”, μας προσκάλεσε για πρώτη φορά (με τέτοια ένταση) στο βαθύ υπαρξιακό του ταξίδι στην άκρη του γαλαξία, ως λεπρός μεσσίας, μα και ως εξόριστος δαίμονας σε αναμονή για κάτι μεγάλο.
Όλοι όσοι είδαν την εμφάνιση του David Bowie στο τηλεοπτικό ‘Top of the Pops” τον Ιούλιο του 1972, την επόμενη μέρα σχημάτισαν μια Rock & Roll μπάντα, η πήραν διαζύγιο και παράτησαν ταυτόχρονα την δουλεία τους, γυρεύοντας ένα καλύτερο μέλλον, κάτι περισσότερο με δύο λόγια. Γιατί πλέον, δεν ήταν μόνοι, δεν ένιωθαν μόνοι τους για την ακρίβεια.
Τόσο επιδραστική υπήρξε η εικόνα του Bowie, με τον ίδιον να ερμηνεύει το ”Starman”, με την άνεση και την αυτοπεποίθηση που διακρίνει ένα λιοντάρι απέναντι στο θήραμά του.
Το κοινό, είχε πλέον κατακτηθεί οριστικά μετά από εκείνη την μοναδική εμφάνιση, με τις πόρτες να στέκουν ορθάνοικτες πια για τον χαρακτήρα του Ziggy και τα όσα ακολούθησαν. Μια αληθινή αποθέωση δηλαδή, για μια περσόνα – αποκάλυψη, γιατί τέτοια ήταν η συγκεκριμένη.
Στην αδιανόητη διαδρομή του Bowie, υπήρξαν βέβαια και άλλες κορυφαίες στιγμές, υπήρξε το ”Low”, το ”Station to Station” (”αυτό το άλμπουμ είναι ότι πιο κοντά στη μαγεία έχω κάνει” δήλωνε ό ίδιος) και μια ολόκληρη σειρά από συγκλονιστικά άλμπουμ, όμως το ”Ziggy Stardust” είναι το πρώτο μεγάλο άλμπουμ που τόσο απλόχερα μας χάρισε, κερδίζοντας ταυτόχρονα κοινό και κριτικούς.
Ακούγοντας σήμερα το άλμπουμ αυτό, μοιάζει σχεδόν απίστευτο, το ότι ένας δημιουργός κατάφερε να εντάξει σε ένα εγχείρημα του τόσο προσωπικό, μια τόσο κοινή αφήγηση, με τέτοιο τρόπο μάλιστα, με τέτοια τόλμη. Ναι, φυσικά και βρίσκεται στις σχετικές λίστες με τα κορυφαία άλμπουμ όλων των εποχών, σε κάθε μουσικό περιοδικό στο σύμπαν.
Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Όπως δεν μπορεί επίσης να αλλάξει και ο κρίσιμος ρόλος που είχε ο Mick Ronson, σε όλο αυτό. Ο Ronson, ήταν ξεκάθαρα η απαραίτητη σπίθα την κατάλληλη στιγμή, κάθε φορά που ο David Bowie επιχειρούσε να δώσει μορφή στο ηχητικό χάος που επικρατούσε μέσα του. Έχω την εντύπωση μάλιστα, πως μόνο εκείνος μπορούσε την συγκεκριμένη περίοδο να αφουγκραστεί μα και να μορφοποιήσει μαζί, τα αποκαλυπτικά οράματα του David Bowie, με τέτοια και τόση ακρίβεια. Κάτι, που ο Bowie (αλλοίμονο) αναγνώριζε βέβαια, απόλυτα μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν, σε σχετικές τοποθετήσεις του.
Η συνεισφορά της Angie Bowie επίσης (σύζυγος, μούσα μα και ουσιαστικά μάνατζερ μαζί, την περίοδο εκείνη) στο ”The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars”, είναι ασύλληπτη. Ήταν ο άνθρωπος που έτρεξε χιλιάδες πράγματα για τον David, απο τα κοστούμια και το όλο στήσιμο της σκηνικής παρουσίας του Ziggy, μέχρι την πιο μικρή λεπτομέρεια, μα το σπουδαιότερο, ήταν ο άνθρωπος που πίστεψε στην επιτυχία μιας τόσο πρωτοποριακής κεντρικής ιδέας.
Παρακάτω, ένα απόσπασμα από μία αποκλειστική συνέντευξή της Angie στην εκπομπή μου, δίνει μια σχετική εικόνα για όλα αυτά, από μέσα, από (πολύ) πρώτο χέρι δηλαδή, κάτι που έχει σίγουρα ξεχωριστό ενδιαφέρον για την υπόθεση Ziggy.