Από την Κατερίνα Παπαγεωργίου…
Η είδηση στα περισσότερα έντυπα γράφτηκε με μικρά γράμματα. Πως η κόρη της ηθοποιού Κατερίνας Γώγου και του σκηνοθέτη Παύλου Τάσιου βρέθηκε νεκρή, ενώ ήταν σε ταξίδι στην Αθήνα, καθώς εδώ και είκοσι τουλάχιστον χρόνια, ζούσε μόνιμα στην Ιταλία απολαμβάνοντας τον τελευταίο καιρό την αγάπη του συντρόφου της και την στοργή των γάτων της, Νανί και Φουτούρου.
Πολλά ειπώθηκαν για το θάνατο της
Το παρελθόν της δύσκολο με αναμνήσεις που περιελάμβαναν ναρκωτικά, χωρισμένους γονείς, απόρριψη, ενοχές, θανάτους πρώτα έφυγε η μητέρα της το 1992 και στη συνέχεια μετά από χρόνια το 2011 πέθανε ο πατέρας της με τον οποίο μετά το διαζύγιο των γονιών της είχε σπάνιες συναντήσεις. Το θέμα όμως είναι πως η ίδια τον τελευταίο καιρό προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αφήσει την δυστυχία πίσω της δηλώνοντας πως πατάει γκάζι για μια διαφορετική ζωή έχοντας πάντα στο μυαλό της τις παραινέσεις της μητέρας της, της αξέχαστης ηθοποιού και οργισμένης ποιήτριας των Εξαρχείων, Κατερίνας Γώγου: “Εγω έγραψα ένα βιβλίο, φύτεψα ένα δένδρο, κι έκανα ένα παιδί. Ο κύκλος μου έκλεισε. Τώρα είσαι εσύ που ακόμα είσαι μικρή και πρέπει να ζήσεις”.
Δοκιμή για τραγούδι: Κατερίνα και Μυρτώ
Προσωπικά, αυτό που φαντάζομαι για το μέλλον, είναι τα ποιήματα της Μυρτώς να μετουσιωθούν σε οργισμένα τραγούδια μήπως τα ποιήματα της Κατερίνας Γώγου δεν έγιναν ανάρπαστοι στίχοι μετά το θάνατο της; Εννοείται, πως η Μυρτώ είναι η μόνη που δεν θα έχει την χαρά να απολαύσει αυτήν την επιτυχία, η μόνη που δεν θα ακούσει πιθανόν τον Βασίλη Παπακωσταντίνου, τον Πλιάτσικα η τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα να ροκάρουν με το “Δοκιμή για τραγούδι: Κατερίνα και Μυρτώ” η με το “Κομμάτια από το βιογραφικό μου” και τα δυο ποιήματα η Μυρτώ τα έγραψε τον καιρό που η Κατερίνα Γώγου ζούσε και την βοηθούσε με τους στίχους.
Καλημέρα πριγκίπισσα
Η Μυρτώ έγραψε την πρώτη της προφητική τελικά ποιητική συλλογή με τον τίτλο “Η Αλίκη δεν μένει πια εδώ” στα 47 της χρόνια, το βιβλίο δηλαδή (εκδ. Καστανιώτης) κυκλοφόρησε τα περασμένα Χριστούγεννα λίγους μήνες πριν τον ξαφνικό και περίεργο θάνατο της, ο τίτλος μάλλον δείχνει την προσπάθεια που έκανε η Μυρτώ για να απαλλαγεί από τα παλιά της οδυνηρά βιώματα ξεκινώντας μια καινούργια ζωή. Η ίδια άλλωστε είχε σημειώσει στο οπισθόφυλλο της ποιητικής της συλλογής: “Αυτό το βιβλίο το χαρίζω, σε όποιον αγωνίζεται γιατί “LaVitaebella.”
Παράλληλα, η Μυρτώ Τάσιου, είχε ξεκινήσει να γράφει ένα βιβλίο για τη ζωή της μητέρας της Κατερίνας Γώγου η οποία τον καιρό που ακόμα ήταν ζωντανή και ζούσε με την κόρη της κάθε πρωί με το πρώτο φιλί της έλεγε “Καλημέρα πριγκίπισσα“. Σ΄ ένα από τα ποιήματα της άλλωστε η Μυρτώ έγραφε:
Ανοίγω τα μάτια μου και είσαι εσύ
που ξέρεις να αγαπάς
ξέρεις να περιμένεις να ξυπνήσω
και να μου πεις
καλημέρα πριγκίπισσα
Η Αλίκη δεν μένει πια εδώ (δυστυχώς, ούτε και πουθενά αλλού)
Η ποιητική συλλογή της Μυρτώς περιλαμβάνει 31 ποιήματα που αναφέρονται στα συναισθήματα της για τον χαμό της μητέρας της, στην σχέση που είχαν οι δυο τους, μια σχέση γεμάτη πληγές αλλά και αγάπη.Από τη μια το ξόδεμα και η φρίκη με τα ναρκωτικά, από την άλλη οι κόντρες, οι διαφωνίες, οι διαπληκτισμοί. Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε, πως όταν ξεκίνησε η Μυρτώ να γράφει την ποιητική της συλλογή, η Κατερίνα Γώγου ήταν ακόμα ζωντανή είχε προλάβει μάλιστα να επέμβει με διορθώσεις στα τέσσερα ποιήματα:
“Στην χώρα των θαυμάτων” “Δοκιμή για τραγούδι Κατερίνα και Μυρτώ” “Μεσκαλίνα” “Κομμάτια από το βιογραφικό μου”
Ενοχές και πόνος
Η Μυρτώ όπως φαίνεται και μέσα από τα ποιήματα της αλλά και όπως έχει εξομολογηθεί η ίδια στους φίλους της είχε ενοχές στην σκέψη πως δεν μπόρεσε να αποτραβήξει την Κατερίνα Γώγου από τα ναρκωτικά που άλλωστε ήταν το 1992 και η αιτία του θανάτου της τονίζοντας πως όσο βρισκόταν κοντά της και μπορούσε να ελέγχει την κατάσταση, η μητέρα της ζούσε. Στην πραγματικότητα, ήταν και εκείνη μπλεγμένη σ΄αυτόν τον καταστροφικό στρόβιλο που καταστρέφει ζωές. Βέβαια, οι ωραίες στιγμές δεν έλειψαν από τη ζωή της.Στην βιογραφία που ετοίμαζε για τη μητέρα της αναφερόταν στις τέλειες βραδιές που περνούσαν στο σπίτι οι δυο τους όταν πλημμύριζε από φίλους ανάμεσα τους ο Βασίλης Παπακωσταντίνου, ο Νικόλαος Ασιμος και πολλοί ακόμα καλλιτέχνες.
Πως πέθανε
Το πως ακριβώς πέθανε η Μυρτώ Τάσιου ίσως να μην μάθουμε ποτέ. Λες και ήρθε στην Αθήνα για να συναντήσει τον χάρο την ώρα που στο βιβλίο της η ίδια σ’ ενα από τα ποιήματα της σημειώνει ένα αισιόδοξο συναίσθημα:
“Κουβαλάω τον σταυρό της μητέρας μου και του πατέρα μου χωρίς να πονάω.”
Γενικότερα όμως η ζωή της ήταν απίστευτα τραγική. Οταν πρωτοπήγε να ζήσει στην Ιταλία ζορίστηκε, γιατί δεν ήξερε καλά τα ιταλικά, το χειρότερο όμως ήταν η βουτιά στο κενό από το μπαλκόνι που είχε κάνει εκείνο τον καιρό ο τότε σύντροφος της. Έτυχε να πεθάνουν τότε και οι δυο γιαγιάδες της που τη λάτρευαν.
Εκείνη ήθελε πολύ να ζήσει και το προσπάθησε. Πέθανε όταν για τον έξω τουλάχιστον κόσμο, είχε πλέον καταφέρει να βάλει το νερό στο αυλάκι. Δηλαδή: Είχε γράψει κιόλας το πρώτο της βιβλίο, συνέχιζε με την βιογραφία της μητέρας της, ενώ για να ζήσει ζωγράφιζε βυζαντινές εικόνες και τοιχογραφίες βοηθώντας παράλληλα τον σύζυγο της Φραντζέσκο που είναι συντηρητής τέχνης. Το τι στράβωσε και η νύχτα την πήρε, ίσως κανείς δεν θελήσει ποτέ να το ψάξει.