Του Δημήτρη Αντωνόπουλου

Ιδιαίτερη περίπτωση ο Wilko Johnson.

Θα μπορούσε με πάρα πολλούς τρόπους, να εκμεταλλευτεί πράγματα και καταστάσεις (για εμπορικούς βέβαια λόγους) όταν το αστέρι του έλαμπε δυνατά στα σπουδαία πρώτα χρόνια των Dr Feelgood.

Δεν το έκανε τότε, δεν το έκανε στη συνέχεια, δεν το έκανε μέχρι και τον θάνατό του, την Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022.

Η είδηση για τον σπουδαίο Βρετανό μουσικό, έγινε γνωστή σήμερα, δηλαδή δύο μέρες μετά, σκορπίζοντας όμως περισσότερο ζεστά χαμόγελα αγάπης, παρά θλίψη και απογοήτευση.

Ο πεισματάρης Wilko άλλωστε, είχε καταφέρει ήδη να ξεγελάσει τον θάνατο για σχεδόν μία δεκαετία, παλεύοντας σαν λιοντάρι με τον καρκίνο από το 2013, όταν και είχε διαγνωστεί με καρκίνο τελικού σταδίου στο πάγκρεας.

Δεν το έβαλε κάτω τότε, βούτηξε μέσα στη μουσική, σε αυτό που αγαπούσε από μικρός δηλαδή και βγήκε σε περιοδεία.

Ο χρόνος που κέρδισε σε αυτή τη μάχη, ήταν χρόνος σημαντικός, χρόνος δημιουργικός, ο μόνος αληθινός χρόνος δηλαδή, εκείνος που κάποιος διαθέτει σε εκείνο που τον εμπνέει.

Για τον Wilko Johnson, αυτό ήταν η μουσική.

Άνθρωποι από τον χώρο του, τον κύκλο του πιο απλά, τον περιέγραφαν όλα αυτά τα χρόνια σαν τον αιρετικό άγιο του Βρετανικού rhythm & blues.

Και είχαν απόλυτο δίκιο.

Με κάποιους από αυτούς μάλιστα, είχα την τύχη να συναντηθώ μέσα στα χρόνια και να ακούσω τρομερές ιστορίες για τους Dr Feelgood από πρώτο χέρι.

Ο Wilko Johnson, έφυγε αφήνοντάς μας την ελπίδα, με τον τρόπο που στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια απέναντι σε μια τέτοια μάχη.

Α, ναι.

Μας άφησε και το Stupidity.

Το περίφημο άλμπουμ του 1976 με τους Dr Feelgood, που πήγε στο νούμερο ένα της Βρετανίας από το πουθενά.

Δηλαδή, με την αξία του.

Ακριβώς όπως περπάτησε τον μουσικό του δρόμο για δεκαετίες και ο Wilko Johnson.