Το πρόσφατο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Ιαπωνία μας θύμισε ένα άλλο ταξίδι Έλληνα πρωθυπουργού στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου που όμως έγινε αφορμή να χάσει η χώρα μας μια τεράστια αγορά ελαιόλαδου.
Συγκεκριμένα, παρόμοιο ταξίδι είχε κάνει το 2002 από 3 μέχρι 8 Μαρτίου, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, προσκεκλημένος του Ιάπωνα ομολόγου του. Στις συζητήσεις που είχαν οι δύο πρωθυπουργοί οικοδεσπότης παρακάλεσε τον Κ. Σημίτη να μεταδώσει η χώρα μας τεχνογνωσία στους Ιάπωνες σχετικά με την καλλιέργεια της ελιάς, δεδομένου ότι το λάδι ήταν μέχρι τότε για την Ιαπωνία κάτι σαν το… πετρέλαιο, γιατί ήταν ένα προϊόν που το ήθελαν και το εκτιμούσαν πολύ οι κάτοικοι αλλά ήταν ιδιαίτερα ακριβό επειδή είχε μεγάλο κόστος μεταφοράς, απαιτούνταν ειδικές συσκευασίες για να μην αλλοιωθεί η γεύση και η υφή του κατά την διαδρομή κλπ. Να σημειώσουμε δε, ότι μέχρι τότε όλοι πίστευαν πως δεν θα μπορούσε να ευδοκιμήσει η ελιά στην χώρα αυτή.
Ο τότε πρωθυπουργός, χωρίς να καλοεξετάσει το ζήτημα και χωρίς να ζητήσει να ενημερωθεί για την συμμετοχή του ελληνικού ελαιόλαδου στο εξαγωγικό μας ισοζύγιο με την Ιαπωνία, γιατί αν το είχε κάνει θα γνώριζε ότι η ιαπωνική αγορά ήταν από τους κυριότερους πελάτες των Ελλήνων ελαιοπαραγωγών, αποδέχθηκε μετά χαράς την πρόταση και ξεκίνησε αμέσως τις διαδικασίες.
Σύμφωνα με την ενημέρωση που έκαναν τότε οι Ιάπωνες, σχεδίαζαν να δημιουργήσουν φυτώριο ελαιόδεντρων στη νήσο Τεσίμα επειδή τα περιβαλλοντικά της χαρακτηριστικά έχουν κάποιες ομοιότητες με εκείνα των εύκρατων ζωνών.
Να σημειωθεί ότι το νησί αυτό ήταν από τα πλέον υποβαθμισμένα γιατί το χρησιμοποιούσαν ως χωνευτήρι τοξικών αποβλήτων από το 1970 μέχρι το 1990.Λογω του κλίματος όμως επελέγη γι αυτή τη δουλειά.
Οι ελιές που επελέγησαν για να …μεταναστεύσουν στην Ιαπωνία ήταν από την Τροιζήνα και προτιμήθηκαν για την ποιότητά τους, την προσαρμοστικότητά τους και την παραγωγική τους ικανότητα.
Για την αποφυγή γραφειοκρατικών εμποδίων και καθυστερήσεων το φυτώριο του Κωστελένου, που παρακολουθεί και ελέγχει εδώ και μισό αιώνα την ποικιλία της τροιζηνιακής ελιάς ,πρόσφερε δωρεάν 150 δενδρύλια από τις καλύτερες ελιές του ,ενώ κάλυψε και το κόστος μεταφοράς τους από την Αθήνα στην Οσάκα.
Δεδομένου ότι η μεταφορά και αποστολή πολλαπλασιαστικού υλικού υπόκειται σε εξαιρετικά αυστηρή διεθνή νομοθεσία, της αποστολής προηγήθηκε ενδελεχής και επιστάμενος έλεγχος από τις τοπικές γεωπονικές αρχές. Το φορτίο των 150 δενδρυλίων, συνοδευόμενο από τα απαραίτητα πιστοποιητικά φυτουγείας και οδηγίες για την φροντίδα τους απεστάλησαν αεροπορικώς στην Ιαπωνία στις 24 Δεκεμβρίου του 2002.Τα δένδρα έμειναν δύο μήνες περίπου σε καραντίνα και στις 24 Φεβρουαρίου 2003 φυτεύτηκαν στη νήσο Τεκιμα.
Προηγουμένως είχαν πάει και γεωπόνοι με ειδικούς ελαιουργούς από την Ελλάδα και παρακολουθούσαν τα φυτά μέχρι την ενηλικίωσή τους. Στο διάστημα αυτό βέβαια μύησαν και τους Ιάπωνες ομολόγους τους και στα μυστικά της καλλιέργειας της ελιάς.
Σήμερα, μετά από 20 χρόνια η επίσκεψή επαναλήφθηκε από άλλον βέβαια Έλληνα πρωθυπουργού. Μονο που τώρα η Ιαπωνία έχει περιορίσει δραστικά τις εισαγωγές της σε ελαιόλαδο και στο κομμάτι αυτό το ισοζύγιο με τη χώρα μας παρουσιάζει σοβαρό έλλειμμα. Το… δώρο του Κ. Σημίτη έβαλε την Ιαπωνία στο χάρτη των ελαιοπαραγωγών χωρών, ενώ στέρησε έναν καλό πελάτη από την Ελλάδα. Πως το λέει η παροιμία; Βάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας…..
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
του ΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ