Η διπλωματία κινείται πάντα σε δύο πεδία. Αυτό των πραγματικών πολιτικών αποφάσεων και της επικοινωνίας και ο πρόεδρος της Τουρκίας ξέρει να παίζει σίγουρα πολύ καλά στη δεύτερη πίστα, κάτι που κατέστη σαφές κατά τις επαφές του στις Βρυξέλλες. Αυτό βέβαια και με τη βοήθεια πάντα των εταίρων στο ΝΑΤΟ που συχνά επιλέγουν να παραβλέπουν ή να μην αντιδρούν επί της ουσίας στις προκλητικές τουρκικές κινήσεις στην γεωπολιτική σκακιέρα.
Ο Ταγιπ Ερντογάν μέσα σε λίγες ώρες, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ κατάφερε να έχει διαδοχικές συναντήσεις με όλους τους «μεγάλους παίχτες», δηλαδή Μπάιντεν, Μέρκελ, Μακρόν, Τζονσον. Σε όλους αυτούς μάλιστα φρόντισε να στείλει και ένα μήνυμα με τη συνάντηση που είχε με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, Κυρίακο Μητσοτάκη πως επιθυμεί τον διάλογο και την επίλυση των διαφορών διαβεβαιώνοντας για ένα «ήρεμο καλοκαίρι».
Ασχέτως του τι συζητήθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες στις συναντήσεις αυτές με τους τέσσερις πρώτους ηγέτες, ο Ερντογάν κέρδισε τέσσερα φωτογραφικά στιγμιότυπα τα οποία ενίσχυσαν την εικόνα του στο εσωτερικό της χώρας ενώ και σε διεθνές επίπεδο δεν πέρασαν απαρατήρητες οι επαφές του.
Πολλά μέσα υποστήριξαν πως ο τρόπος με τον οποίο ο Ερντογάν κινήθηκε στη Σύνοδο βοήθησε στην αποκατάσταση της εικόνας της χώρας του, που επί μακρόν το τελευταίο διάστημα θεωρείτο το «μαύρο πρόβατο» στη Συμμαχία -κυρίως λογω των σχέσεων με τον Πούτιν και τις εντάσεις στην Αν.Μεσόγειο.
Σε μια πιο ουσιαστική ανάγνωση, όλες αυτές οι επαφές έδειξαν πως παρά το ότι οι σύμμαχοι τραβούν το αυτί της Τουρκίας αρκετές φορές, όταν φτάνουμε στο δια ταύτα λογίζεται ως έναν πολύτιμος εταίρος που η Δύση έχει ανάγκη και δεν είναι εύκολο να κόψει τον γόρδιο δεσμό, όπως κάποια αμερικανικά μέσα ενημέρωσης (αλλά και γερουσιαστές στις ΗΠΑ) καλούσαν τον Μπάιντεν να κάνει.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει και πως τα προβλήματα στις σχέσεις Δύσης – Τουρκίας έχουν λυθεί. Το θέμα των S-400, αν και ο Ερντογάν αφήνει να εννοηθεί πως κατά τη συνάντηση με τον Μπάιντεν υπήρξε κάποια αλληλοκατανόηση, παραμένει μείζον ζήτημα για την Ουάσιγκτον και τη Συμμαχία. Αποτελεί άλλωστε την πιο εύγλωττη έκφραση των στενών σχέσεων Τουρκίας-Ρωσίας. Με τη Μόσχα όμως να χαρακτηρίζεται πλέον ως «απειλή» από το ΝΑΤΟ η Άγκυρα θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική σε ό,τι αφορά τις επόμενες κινήσεις της.
Το ίδιο ισχύει και για τις σχέσεις της Τουρκίας με την Κίνα- που στο ίδιο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου χαρακτηρίζεται ως πρόκληση για την ασφάλεια. Η Τουρκία φυσικά το γνωρίζει αλλά αυτό δεν την εμπόδισε, για παράδειγμα, μία μόλις ημέρα πριν την άφιξη του Ερντογάν στις Βρυξέλλες να συνάψει συμφωνία με το Πεκίνο για ανταλλαγή 3,6 δις δολαρίων αυξάνοντας το όριο της υπάρχουσας νομισματικής συμφωνίας σε 6 δις. Η συμφωνία επέτρεψε έτσι την ενίσχυση του εμπορίου εμπόριο σε τοπικό νόμισμα και αποφεύχθηκε η χρήση δολαρίων.
Κανάλι Ένα 90,4FM, K. Πρ.
