Οι Still Corners γιορτάζουν φέτος τα 10 χρόνια απο την κυκλοφορία του εξαιρετικού Strange Pleasures με μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων στην καρδιά του καλοκαιριού.
Το συγκεκριμένο άλμπουμ, είναι έτσι κι αλλιώς ένα ιδανικό καλοκαιρινό soundtrack, απο εκείνα που με τον καιρό γίνονται τελικά απαραίτητα στον ακροατή που είχε την τύχη να έρθει σε επαφή με τα μελωδικά ηχητικά τοπία της μπάντας.
Η (σχετικά) πρόσφατη εμφάνιση των Still Corners στα μέρη μας, ήταν κυριολεκτικά μια αποθέωση μάλιστα, απο ένα κοινό που έχει χτίσει εδώ και χρόνια μια ιδιαίτερη σχέση με το σχήμα, κάτι που και οι ίδιοι, όπως είμαι σε θέση να ξέρω, αληθινά απολαμβάνουν.
Το Ελληνικό κοινό, δεν είναι άλλωστε το τυπικό κοινό (για παράδειγμα) της Ολλανδίας, η της Γαλλίας, είναι ένα κοινό αρκετά πιο εξωστρεφές στον τρόπο που εκδηλώνει τα συναισθήματά του, κάτι που αρκετές μπάντες απο τις Η.Π.Α. και την Βρετανία επιβεβαιώνουν μέσα και απο τις συνεντεύξεις τους άλλωστε.
Μια συνέντευξη των Still Corners στην εκπόμπη, αν θυμάμαι σωστά μάλιστα η πρώτη τους σε Ελληνικό ραδιόφωνο τότε, στάθηκε και η αφορμή τόσο για τις συνεντεύξεις που ακολούθησαν, όσο και για την προσωπική γνωριμία μας πριν απο σχεδόν μια δεκαετία.
Η αγάπη τους (με την ευκαιρία) για τον μοναδικό Βαγγέλη Παπαθανασίου δεν γνωρίζει όρια, καθώς θεωρούν τη μουσική του σαν κάτι θεόσταλτο και ονειρικό.
Η μουσική του Vangelis, υπήρξε σίγουρα λοιπόν μια απο τις μεγάλες και βασικές επιρροές στα πρώτα βήματα της Tessa Murray και του Greg Hughes.
Η Tessa, έχει σίγουρα το ιδανικό ηχόχρωμα μα και την αισθαντικότητα επίσης, που χρειάζονται οι σπουδαίες συνθέσεις του Greg για αναδειχθούν με τον πιο κατάλληλο τρόπο.
Εύχομαι λοιπόν, το επόμενο άλμπουμ των Still Corners να μην αργήσει, ενώ για την ώρα, υπάρχει πάντα ευτυχώς το Strange Pleasure, ως ένα καλοκαιρινό must που ποτέ δεν κουράζεσαι να απολαμβάνεις.
του Δημήτρη Αντωνόπουλου