Στο «περίμενε» αφήνει ο Ρώσος πρόεδρος την πρόταση του Αμερικανού ομολόγου του, Τζο Μπάιντεν για συνάντηση σε τρίτη χώρα ενώ την ίδια στιγμή το Κρεμλίνο δείχνει πως πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση της Ουάσιγκτον στο μέτωπο της Ανατολικής Ουκρανίας.
Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε πως μετά την τηλεφωνική επικοινωνία των δύο ανδρών, σύμβουλος του Πούτιν επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, κάλεσε τον Αμερικανό πρέσβη για συνομιλίες. Αυτό όμως αφού πρώτα πηγές από το ρωσικό Υπ. Εξωτρικών ανέφεραν πως η Μόσχα είναι αποφασισμένη να απαντήσει με αποφασιστικότητα αν οι ΗΠΑ προχωρήσουν σε εχθρικές κινήσεις, όπως η επιβολή κυρώσεων.
Η διάθεση του Μπάιντεν να «σπάσει» ο πάγος είναι φυσικά εμφανής. Άλλωστε όπως έγινε γνωστό, η επικοινωνία έγινε μετά από δική του πρωτοβουλία. Εξάλλου δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά μετά τον χαρακτηρισμό «δολοφόνος» που απέδωσε στον Πούτιν.
Επίσης από την κίνηση Μπάιντεν και το περιεχόμενο της συνομιλίας, βάσει της σύνθεσης που μπορεί να ‘γίνε από τις εκατέρωθεν ανακοινώσεις, φαίνεται πως Αμερικανός πρόεδρος ήθελε να «μετρήσει» των ρώσο ομόλογό του αφενός και αφετέρου να δει εάν υπάρχει περιθώριο συνεννόησης σε κάποια βασικά ζητήματα που θέλει οπωσδήποτε να κλείσει όπως το θέμα με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν με το οποίο η Μόσχα έχει ειδικές σχέσεις.
Το δε θέμα της Ουκρανίας βέβαια, είναι μια εστία έντασης, που σύμφωνα με Αμερικανούς αναλυτές ο Μπάιντεν θα ήθελε να μην χρειαστεί να το διαχειριστεί τώρα παρά τις υψηλών τόνων δηλώσεις που γίνονται και προκαλούν τη Μόσχα, και μάλιστα κόντρα στη γραμμή που θέλει να τηρήσει η Γαλλία και η Γερμανία στο θέμα.
Το παράδοξο βέβαια εδώ είναι πως και στο θέμα του Ιράν αλλά φυσικά πολύ περισσότερο στο ζήτημα της Ουκρανίας, η λύση περνά μέσα από το Κρεμλίνο.
Και ο Μπάιντεν για πλείστους λόγους δεν μπορεί να εμφανιστεί «υποχωρητικός». Πώς θα μπορούσε άλλωστε όταν κατηγορείται η Ρωσία για εμπλοκή στις αμερικανικές εκλογές – θέμα που έθιξε κατά την τηλεφωνική επικοινωνία- αλλά και όταν μια υποχώρηση στο θέμα της Ουκρανίας, που θεωρείται σύμμαχος θα εξέθετε τις ΗΠΑ; Και φυσικά πως θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη στάση αυτή όταν είναι γνωστές οι σχέσεις των δύο χωρών το τελευταίο διάστημα.
Αντίστοιχα η Ρωσία μπορεί να διευκολύνει στο θέμα του Ιράν, αν δεν το κάνει ήδη, αλλά στο θέμα της Ουκρανίας δεν μπορεί να κάνει πίσω. Αφενός γιατί δεν νοείται για μια ισχυρή χώρα να αφήσει έκθετους τους ρωσόφωνους αυτονομιστές απέναντι στην απειλή του Κιέβου και αφετέρου γιατί μια υποχώρηση θα έστελνε λάθος μήνυμα στις ΗΠΑ την οποία ήδη κατηγορεί για παρεμβάσεις σε σφαίρες επιρροής της.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που καθίσταται όλο και πιο σαφές, είναι πως ο Μπάιντεν προσπαθεί να επιλέξει τα μέτωπα που θέλει να κλείσει, όπως στο Αφγανιστάν με την ανακοίνωση απόσυρσης των στρατευμάτων του αν και η συμφωνία που υπεγράφη τον Φεβρουάριο του 2020 δεν τηρείται στην ουσία από τους Ταλιμπάν, ή με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και να εστιάσει σε μεγαλύτερες προκλήσεις όπως αυτές που εγκυμονεί η στάση της Κίνας όχι πλέον μόνο σε οικονομικό και εμπορικό επίπεδο, αλλά και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και σφαιρών επιρροής.
Κανάλι Ένα, 90,4FM, Κατ.Πρίφτη
