Ορισμένες ομάδες είναι αναγκασμένες να πρωταγωνιστούν και να κατακτούν τρόπαια, για αυτές δεν υπάρχουν ασήμαντοι τίτλοι επίσημων διοργανώσεων, ακόμη και αν είναι το κύπελλο του Πάσχα.
Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός κουβαλούν και θα συνεχίσουν να το κάνουν ένα τεράστιο «πρέπει» στη πλάτη τους και ειδικότερα όταν σε τελικό τίθενται αντιμέτωποι η λέξη «αδιαφορία» τιμωρείται. Έστω και ένας φίλαθλος ή οπαδός πικραθεί από το αποτέλεσμα, η αποστολή θα θεωρηθεί αποτυχημένη. Οι παίκτες δε είναι ανταγωνιστικοί και στο τέλος της ημέρας δεν δέχονται την ήττα ούτε στο τάβλι, οπότε είναι τουλάχιστον αστείο να μιλάμε εμείς ως εξωτερικοί παρατηρητές για αστεία διοργάνωση.
Τελείωσε λοιπόν η διοργάνωση του Σούπερ Καπ στη Ρόδο και νομίζω πως ήταν το ιδανικό τρέιλερ ή ορεκτικό για τους μερακλήδες, σχετικά με το τι θα ακολουθήσει τους επόμενους δέκα μήνες.
Αυτή την περίοδο όσο οξύμωρο και να ακούγεται, δεν υπάρχει καμία ομάδα της Ευρωλίγκας σε ιδανική κατάσταση, ώστε να βάζουμε επίθετα όπως φαβορί ή αουτσάιντερ. Ακόμη και η Ρεάλ Μαδρίτης που είναι η πιο συνεπής από τους 18 διεκδικητής του ιερού δισκοπότηρου της «σπυριάρας» διαχρονικά, ηττήθηκε από νεοφώτιστη ομάδα στην πρεμιέρα του ισπανικού πρωταθλήματος, ενώ μία εβδομάδα πριν έχασε στον τελικό του Σούπερ Καπ από τη Μάλαγα. Ας μην αναφέρω όμως και άλλες περιπτώσεις γιατί και η Μονακό έχει ηττηθεί, ο Ερυθρός Αστέρας έχασε από ομάδα που δημιουργήθηκε δύο μήνες πριν και η λίστα δεν θα τελειώσει.
Μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό; Σίγουρα, ωστόσο τα δείγματα που έχουμε είναι πολύ μικρά για να σκιαγραφήσουμε τους δύο αιωνίους και δει τον Ολυμπιακό.
Αν για κάτι όμως μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι για την ποιοτική αναβάθμιση των Πειραιωτών, ειδικότερα σε ότι έχει να κάνει με την επιθετική λειτουργία.
Οι κυπελλούχοι Ελλάδος έχουν πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση τους ακόμη και κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Οι παίκτες είναι φανερό ότι ψάχνονται μεταξύ τους, προσπαθώντας να μάθουν το πως κινούνται μέσα στο παρκέ, ανάλογα με τις συνθήκες που εμφανίζονται.
Πέρυσι για παράδειγμα η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα που είχε επίσης πολλά φρέσκα πρόσωπα, προσπαθούσε να κερδίσει αποκλειστικά από την άμυνα ρίχνοντας τους δείκτες των αντιπάλων. Το κοντέρ για να φτάσει τους 80 πόντους χρειαζόταν να γίνουν υπερβάσεις από παίκτες με περιορισμένη ικανότητα στο να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι. Εφέτος στα περισσότερα παιχνίδια το σκορ φτάνει εκεί, ακόμη και αν είναι φανερό πως το ταβάνι απέχει πάρα πολύ.
Η παρουσία του Σάσα Βεζένκοφ δίνει ευχέρεια αυτοσχεδιασμού και μία ροπή προς την εκδήλωση επιθέσεων στα πρώτα 14 δευτερόλεπτα, καθώς ο Βούλγαρος διεθνής είναι ο κορυφαίος στο να δημιουργεί χώρους δράσης με τον τρόπο που κινείται μακριά από τη μπάλα. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το πόσο έχει βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση και την ελαστικότητα του. Μόχθησε και δούλεψε πολύ πέρυσι στο ΝΒΑ αλλά και το καλοκαίρι με τις pilates.
Ο Φουρνιέ από τη πλευρά του είναι γεννημένος νικητής και θα κάνει ότι χρειάζεται, ώστε να οδηγεί τις ομάδες του σε επιτυχή αποτελέσματα. Ο Γάλλος δεν είναι ακόμη έτοιμος ή για να είμαι περισσότερο ακριβής απέχει πάρα πολύ από αυτή τη κατάσταση, ωστόσο η ποιότητα του είναι έκδηλη και φαίνεται από το πόσο καλά διαβάζει το παιχνίδι, ενώ δεν εκμαιεύει προσπάθειες, επιδιώκοντας να ενταχθεί στην ομάδα χωρίς κανένα ίχνος βεντετισμού. Θεματάκια στην ομαδική άμυνα έχει, με αυτά να εντοπίζονται κυρίως στον τρόπο που δίνει βοήθειες ακόμη και εκεί που δεν χρειάζεται με αποτέλεσμα κάποιες φορές ο παίκτης του να έχει ελεύθερα σουτ. Αυτό όμως θα διορθωθεί γιατί είναι προσαρμοστικός, ενώ με την επιστροφή του Φαλ οι Πειραιώτες θα έχουν στη διάθεση τους τον πιο επιδραστικό παίκτη τους στα μετόπισθεν. Εδώ να τονίσω ότι ο οργανισμός του 31χρονου έχει συνηθίσει κατά τη διάρκεια της 12ετούς πορείας του στο ΝΒΑ να ανεβάζει στροφές τα τέλη Οκτωβρίου όταν και αρχίζει η σεζόν στην Αμερική. Εκτιμώ λοιπόν ότι όσο κυλάνε οι εβδομάδες, τόσο θα βλέπουμε και τον Φουρνιέ να έρχεται στα στάνταρ που μας έχει συνηθίσει και προσδοκούμε να τον δούμε. Άλλωστε μη κρυβόμαστε, ο Γάλλος ήρθε για να κάνει τη διαφορά εκεί που σφίγγουν τα γάλατα.
Μου άρεσε πολύ που είδα τον Γουόκαπ να έρχεται από τον πάγκο με τους Ντόρσεϊ, Φουρνιέ και Βεζένκοφ να παίζουν μαζί, καθώς είναι πολύτιμο να είναι και οι τρεις μαζί στη πεντάδα αφού δίνουν εύκολους πόντους ανεβάζοντας την αυτοπεποίθηση των υπολοίπων. Ο Γουόκαπ έχει μάθει να λειτουργεί με τη μπάλα στα χέρια και δεν δείχνει να κολλάει τόσο μαζί τους, σε αντίθεση με τον Γουίλιαμς-Γκος. Όταν ο Τεξανός έρχεται από τον πάγκο εγγυάται την καλή αμυντική απόδοση ενώ ταιριάζει περισσότερο με τους Βιλντόζα και Παπανικολάου στη περίμετρο.
Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν η προσήλωση του Ράιτ σε επίθεση και άμυνα. Στην επίθεση δεν κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του παρά το ταλέντο του, ενώ στην άμυνα είχε προβλήματα τόσο απέναντι σε ισοϋψείς, όσο και στις αλλαγές όταν είχε να μαρκάρει κάποιον κοντύτερο.
Ο Πετρούσεφ από την άλλη δεν χωράει αμφιβολία ότι γέμισε με χαμόγελα και αισιοδοξία άπαντες στον οργανισμό της ομάδας. Η ποιότητα του είναι αδιαπραγμάτευτη και το έχει αποδείξει ακόμη και στο υψηλότερο επίπεδο, με τελευταίο δείγμα να είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και τα όσα έκανε με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Σερβίας. Ο τρόπος που σκόραρε πηγαίνοντας στην επαφή κάτι που δεν το συνήθιζε, αλλά και μετά από ντρίμπλα ή σουτάροντας από μακριά ήταν κάτι μοναδικό και έκανε τον Μπαρτζώκα να τρίβει τα χέρια του. Χρόνο θα βρει, ενώ η δυνατότητα χρησιμοποίησης του Πίτερς στο 3 θα ανοίξει λεπτά για τον 24χρονο.
Ο Ολυμπιακός μπορεί να κατέκτησε το Σούπερ Καπ, αλλά αυτό που αγόρασε ήταν ηρεμία και χρόνος, η Ευρωλίγκα ξεκινάει αυτή την εβδομάδα και οι Πειραιώτες εκκινούν με μία πολύ δύσκολη αποστολή απέναντι στην ενισχυμένη Φενέρμπαχτσε στη Κωνσταντινούπολη, με τα «καναρίνια» να έχουν χάσει λίγες ημέρες πριν από την Ανατολού Εφές στο τουρκικό σούπερ καπ. Για αυτό το ματς θα επανέλθω τις επόμενες ημέρες.
Καλή σεζόν να έχουμε!
Απόστολος Κορτιάνος
