Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, θέλοντας να συμμετάσχει δυναμικά στους προβληματισμούς της εποχής, διοργανώνει με ευθύνη του δημοσιογράφου και μουσειολόγου Δημήτρη Τρίκα, κύκλο ανοιχτών συζητήσεων, με τίτλο ‘’ΑΓΟΡΑ ΙΔΕΩΝ’’, γιατί όχι και διαξιφισμών όπου απαιτείται, θέτοντας ερωτήματα και αναζητώντας τον γόνιμο διάλογο για τον ρόλο και την αξία του ελεύθερου υποκειμένου, της κοινότητας και της φροντίδας, των δικαιωμάτων και της συμπερίληψης, της τέχνης και του κριτικού λόγου στην εποχή της αποθέωσης του ψηφιακού και της κυριαρχίας του «βασιλιά» αλγόριθμου.
Η «Αγορά Ιδεών» ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2025, με την πρώτη ανοιχτή συζήτηση- ομιλία από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Τρίκα στο Φουαγιέ του Δημοτικού θεάτρου Πειραιά με θέμα:‘’ Η Δημοκρατία στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης” || Προβλήματα, διλήμματα και προοπτικές.
Τετάρτη 26/02/25 και ώρα 19.00
Δημοτική Βιβλιοθήκη Πειραιά
Συζήτηση
Για την κλιματική κρίση
Πολιτική, Οικονομία και Όρια
Είσοδος ελεύθερη
Την ώρα που οι άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη Γη βιώνουν τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης η διεθνής κοινότητα αδυνατεί να συνεννοηθεί για μια κοινή βάση αντιμετώπισης του προβλήματος.
Μύθοι, προπαγάνδα και πραγματικότητα, και στο βάθος το καίριο και διαχρονικό ερώτημα «Τι να κάνουμε»;
Στη συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί στη δημοτική βιβλιοθήκη του Πειραιά την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου και ώρα 19.00 ακριβώς, συμμετέχουν:
Εμμανουέλα Δούση, καθηγήτρια Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών ΕΚΠΑ
Γιώργος Δικαίος, ερευνητής στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ)και ερευνητής της Έδρας UNESCO για την Κλιματική Διπλωματία.
Γιάννης Ευσταθόπουλος, οικονομολόγος, συντονιστής παρατηρητηρίου Βιώσιμης Ανάπτυξης, ινστιτούτο ΕΝΑ
Την συζήτηση διευθύνει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τρίκας
Το σημείωμα του δημοσιογράφου και μουσειολόγου Δημήτρη Τρίκα
Αγορά Ιδεών
Αν ο 20ος αιώνας ήταν ο αιώνας των άκρων και των μεγάλων συγκρούσεων, ο 21ος που ήδη διανύσαμε σχεδόν το πρώτο του τέταρτο, είναι ο αιώνας των μεγάλων αντιφάσεων. Η εποχή μας είναι μεταιχμιακή όχι μόνο γιατί χαρακτηρίζεται από ρευστότητα και αβεβαιότητα για τους πολλούς αλλά και γιατί οι τεχνολογικές εξελίξεις είναι τέτοιας ταχύτητας και έντασης που μας επιβάλλονται καθολικά ακυρώνοντας κάθε δυνατότητα δημοκρατικού ελέγχου. Το μέλλον δεν είναι απλά «εδώ». Το μέλλον είναι ήδη τετελεσμένο και μάλιστα ερήμην μας.
Ο Μπρούνο Λατούρ, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, το 2022, αναζητούσε «διάδρομο για να προσγειωθούμε», βέβαιος για τη δυσοίωνη κατάσταση όπου οδηγείται η ανθρωπότητα.
Από την άλλη, η Ντόνα Χαραγουέι το 2025 θα γιορτάσει τα σαράντα χρόνια από το «Κυβοργικό μανιφέστο» της για «την Επιστήμη, την τεχνολογία και τον σοσιαλιστικό φεμινισμό στον ύστερο 20ο αιώνα». Η Αμερικανίδα φιλόσοφος και φεμινίστρια, διερευνά την ιδέα ότι η φύση επινοείται, δεν ανακαλύπτεται, ότι η αλήθεια κατασκευάζεται, δεν βρίσκεται και υποστηρίζει ότι η ιδέα αυτή δίνει πλέον τον τόνο στην ιστορία και τη διαδρομή της επιστήμης.
Για την Χάραγουεϊ το κυβόργιο είναι ένα υβρίδιο οργανισμού και μηχανής που αντιπροσωπεύει παραβιασμένα σύνορα και απόπειρες συγχώνευσης απέναντι σε προαιώνιες διαιρέσεις φύσης / πολιτισμού, επιστήμης/ μυθοπλασίας, αρσενικού / θηλυκού…
Σημασία πάντως δεν έχει «ποιο θα είναι το μέλλον» αλλά «τι μέλλον θέλουμε», κι όταν λέμε «θέλουμε»,για ποιους μιλάμε άραγε;…
Επιμέλεια Α.Δ.
