Του Συμεών Πεϊμανίδη
Πολλά και ενδιαφέροντα ζητήματα τέθηκαν επί τάπητος εχθές Δευτέρα (10/2) στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, κατά την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Μάρκου Τρούλη για τις Αμερικανο-Τουρκικές σχέσεις.
Οι ακαδημαϊκοί, Ιωάννης Μάζης, Κωνσταντίνος Γρίβας, Παναγιώτης Ήφαιστος και ο δημοσιογράφος του Ρ/Σ “Παραπολιτικά” Λάμπρος Καλαρρύτης έδωσαν σαφείς θεωρητικές απαντήσεις στο θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο. Προσέδωσαν, παράλληλα, και πιο πρακτικής φύσεως «πινελιές», ώστε να κεντρίσουν περισσότερο το ενδιαφέρον του κοινού, χωρίς να ξεφεύγουν όμως από το πλαίσιο της βιβλιοπαρουσίασης.
Το σημαντικό όμως είναι ότι δεν είδαμε, για άλλη μια φορά, την εμφάνιση της πολύφερνης νύφης, που ακούει στο όνομα «Διεθνές Δίκαιο».
Στο βιβλίο του Μ. Τρούλη η κεντρική έννοια, που πρέπει να κατανοήσει ο αναγνώστης, είναι αυτή της ισχύος. Έτσι μόνον μπορεί να ερμηνεύσει τόσο τις ελληνο-τουρκικές, όσο και τις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις, όπως αυτές διαδραματίζονται σε πολιτικό, γεωπολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.
Άλλωστε, αυτά είναι τα θέματα που μονοπωλούν σχεδόν τη μιντιακή ατζέντα το τελευταίο διάστημα, σχεδόν εμμονικά και ελλείψει θεωρητικού υπόβαθρου…
Στον επίκαιρο χαρακτήρα που έχουν οι αμερικανο-τουρκικές σχέσεις, λόγω του ενεργειακού τοπίου που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, στάθηκε όμως και η Αντιδήμαρχος Παιδείας, Αναστασία Αλιγιζάκη, που συντόνιζε τη χθεσινή συζήτηση.
Οι δηλώσεις της κ. Αλιγιζάκη στο Κανάλι Ένα
Κοινές συνισταμένες
Αν ήταν ένα πράγμα στο οποίο συμφώνησαν οι 4+1 ομιλητές, είναι η εφαρμογή, από αμερικανικής πλευράς, ενός νέου δόγματος Nixon. Ή όπως διετύπωσε ο στοχαστής Νικολό Μακιαβέλι, ήδη από την εποχή της Αναγέννησης, «διαίρει και βασίλευε».
Όσο όμως κι αν το παραπάνω μοιάζει κυνικό, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η κρυστάλλινη αποτύπωση της πραγματικότητας. Άλλωστε, κομμάτι αυτής της Αμερικανικής πολιτικής είμαστε και εμείς, ως περιφερειακοί δρώντες της Αν. Μεσογείου.
Ακόμη μια κοινή συνισταμένη για τους ομιλούντες ήταν η αποδαιμονοποίηση του όρου «Πόλεμος». Όχι γιατί κάποιος από αυτούς είναι πολεμοκάπηλος αλλά για στρατηγικούς κυρίως λόγους.
Η επιχειρηματολογία που ανέπτυξαν οι καθηγητές είχε ως βασική της αρχή ότι αν έχουμε ως μοναδική στρατηγική μας το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, απεμπολούμε ουσιαστικά κάθε αξίωση που έχουμε. Περίπου, οι 4+1 προσυπέγραψαν την άποψη του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Κ. Φλώρου, που αναφέρθηκε στην «προς πόλεμο παρασκευή (σ.σ. αποτροπή)».
Συμπερασματικά
Ας δούμε λοιπόν τη μεγάλη εικόνα, απ’ όσα καταφέραμε να κατανοήσουμε από το «μάθημα» που έγινε την Δευτέρα στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά. Η ισχύς είναι η κινητήριος δύναμη των κρατών όχι –αποκλειστικά- για να επιβληθούν ηγεμονικά αλλά κυρίως για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους. Αυτό εκπορεύεται, πρώτα από όλα, από την ίδια τη φύση και μοιραία εφαρμόζεται και στις οργανωμένες πολιτικές οντότητες.
Όσο πληρέστερα, λοιπόν, κατανοήσουμε όλα όσα είπαν οι εγνωσμένου κύρους ακαδημαϊκοί (και τα οποία σας μεταφέρει ο υπογράφων), τόσο καλύτερα θα ερμηνεύσουμε τις κινήσεις των υπόλοιπων ενεργειακών παικτών στην ευρύτερη «γειτονιά» μας και εν τέλει θα αποφύγουμε αυτή τη «φάμπρικα» που έχει στηθεί γύρω από τις διεθνείς σχέσεις, στη δημόσια και τη μιντιακή σφαίρα.