Του Νίκου Παρασκευά
Ανησυχία και προβληματισμό έχει προκαλέσει στον Πειραιά η προοπτική σταδιακής αποδυνάμωσης του Χατζηκυριακείου Ορφανοτροφείου Θηλέων, το οποίο μετά από 130 χρόνια γόνιμης και εξαιρετικά αποδοτικής λειτουργίας, σήμερα ουσιαστικά απειλείται με αφανισμό, γιατί, δυστυχώς, στις μέρες μας ή φιλανθρωπία έχει χάσει το νόημά της και έχει μετατραπεί σε μια ιδιαίτερα αποδοτική…μπίζνα για ορισμένους…
Μέχρι σήμερα το Ίδρυμα έχει παραδώσει στην κοινωνία χιλιάδες γυναίκες που έκαναν οικογένειες, μεγάλωσαν παιδιά με αρχές, ήθος και αξιοπρέπεια και προσέφεραν τα μέγιστα από όλα τα μετερίζια της κοινωνικής ζωής της χώρας. Οι περισσότερες διακρίθηκαν για την ευαισθησία και την ανθρωπιά τους και βοήθησαν αποτελεσματικά πολλούς Πειραιώτες που βρέθηκαν σε ανάγκη, ακριβώς επειδή αυτό εισέπραξαν ως παιδιά, όταν στο Χατζηκυριάκειο βρήκαν μια ζεστή αγκαλιά την περίοδο που βρέθηκαν μόνα και αβοήθητα στον κυκλώνα της ζωής. Αγάπη και στοργή βίωσαν στην ανάγκη τους ,αγάπη και αλτρουισμό έδειξαν όταν είχαν άλλοι ανάγκη. Αυτή είναι η μεγάλη προσφορά του Ιδρύματος στην κοινωνία για αυτό και οι Πειραιώτες ανησυχούν όταν βλέπουν ότι επιχειρείται η αποδόμηση και η περιθωριοποίησή του.
Το Χατζηκυριάκειο είναι ένας οργανισμός αυτάρκης γιατί ο ευεργέτης είχε φροντίσει για όλα. Από τα ενοίκια των ακινήτων που διαθέτει εισπράττει 1,5 εκατ ευρώ το χρόνο και φυσικά δεν έχει καμμία δανειακό υποχρέωση.Αντιθετα έχει να λαβαίνει και λαμβάνει συνεχώς από επώνυμους και μη φιλάνθρωπους οι οποίοι αναγνωρίζουν το τεράστιο έργο που επιτελεί.
Τα παιδιά πάνε κάθε καλοκαίρι διακοπές με έξοδα άλλου ευεργέτη της πόλης, του Μπάκαλα, ο οποίος έχει δωρίσει δύο ακίνητα στον Δήμο στο κέντρο του Πειραιά. Επίσης κάθε κοπέλα που παντρεύεται παίρνει προίκα 8.000 ευρώ από το Κληροδότημα Αλμυράντη που έχει διαθέσει για τον λόγο αυτό το ακίνητο φιλέτο που βρίσκεται στην Βουλής και Κολοκοτρώνη στην Αθήνα.
Σήμερα φιλοξενεί 60 κορίτσια τα οποία είτε είναι ορφανά, είτε από κοινωνικά και οικονομικά ευάλωτες οικογένειες είτε έχουν απομακρυνθεί από το περιβάλλον τους με εισαγγελική εντολή. Περίπου 30 μένουν μόνιμα στο Ίδρυμα, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά πηγαινοέρχονται κάθε μέρα από τα σπίτια τους στο Ίδρυμα. Οι οικογένειες συνεργάζονται με το προσωπικό και τα παιδιά διατηρούν επαφή με την οικογένειά τους. Τα κορίτσια που σπουδάζουν σε πόλεις εκτός Αττικής, διαμένουν σε σπίτια που μισθώνονται για λογαριασμό τους, ενώ τους δίδονται και χρήματα για τα έξοδά τους. Τα κορίτσια που σπουδάζουν στην Αττική κάποια μένουν στις οικογένειές τους και κάποια σε διαμερίσματα του Ιδρύματος. Φέτος τα κορίτσια που σπουδάζουν είναι 20. Ό,τι ακριβώς κάνει μια οικογένεια για τα παιδιά της, το κάνει το Χατζηκυριάκειο. Και ίσως και καλύτερα γιατί το κάνει με τρόπο επιστημονικά ελεγμένο και προσεγμένο.
Οι επιτυχίες είναι πολλές όλα αυτά τα χρόνια. Τα παιδιά προοδεύουν, κάποιες κοπέλες συνεχίζουν μεταπτυχιακά, κάποιες μένουν μόνιμα πια στο εξωτερικό. Οι επιτυχίες τους γεμίζουν όλη την πειραϊκή κοινωνία με περηφάνια. Παιδιά που δεν είχαν καμία τύχη, βρήκαν το δρόμο τους και κατάφεραν να ζήσουν την δική τους ζωή όσο καλύτερα μπορούσαν. Με ό,τι απόκτησαν, πορεύτηκαν στην ζωή τους και ονειρεύτηκαν το μέλλον τους.
Τα μικρότερα παιδιά πηγαίνουν σε Δημόσιο Δημοτικό σχολείο που βρίσκεται μέσα στο χώρο του Ιδρύματος και λειτουργεί σαν κανονικό σχολείο γιατί έχει μαθητές από όλη την περιοχή. Δίπλα ακριβώς, πάλι σε έκταση που έχει παραχωρήσει το Ίδρυμα, λειτουργεί το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Να σημειώσουμε ότι γίνονται ιδιαίτερα μαθήματα για αδύνατους μαθητές, και δύο ξένες γλώσσες υποχρεωτικά, ούτως ώστε τα παιδιά που τελειώνουν το Λύκειο να έχουν πάρει τουλάχιστον Proficiency. Λειτουργεί επίσης και κλειστό γυμναστήριο, ενώ υπάρχει ψυχολόγος και ειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό για κάθε περίπτωση. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το φαγητό καθορίζεται από κλινικό διαιτολόγο γιατρό του Τζανείου Νοσοκομείου.
Το κεντρικό κτίριο, αποτελεί τοπόσημο για τον Πειραιά και είναι ένα κτίριο με ιστορία και αξία εφάμιλλη του Δημοτικού Θεάτρου. Ένα κτίριο που θεωρείται η Ακρόπολη της πόλης. Το κτίριο αυτό με τους σεισμούς του 1999 είχε χαρακτηριστεί ως κίτρινο. Έτσι άδειασε, τα παιδιά μεταφέρθηκαν σε λυόμενα σπιτάκια όπως και οι άλλες υπηρεσίες και στη συνέχεια με προγράμματα ΕΣΠΑ άρχισαν τα έργα αναστήλωσης, αποκατάστασης και ανακαίνισης του ιστορικού κτιρίου. Όπως λέγεται τα έργα έχουν ολοκληρωθεί αν και η Διοίκηση αναφέρει ότι θα ολοκληρωθούν του χρόνου και τότε θα ξηλωθούν τα λυόμενα και θα λειτουργήσει το κανονικό κτίριο. Τον περασμένο Φεβρουάριο έγινε αιφνιδιαστικός εξονυχιστικός έλεγχος σε όλους τους χώρους, στα παιδιά, στις αποθήκες ,στα πλυντήρια, στις τραπεζαρίες κλπ και βρέθηκαν όλα άψογα. Όπως ήταν και τότε, όταν είχε βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών. Στις παρατηρήσεις είχε αναφερθεί όμως ότι θα έπρεπε να γίνει σύντομα η μετακόμιση στο κανονικό κτίριο….
Αυτό λοιπόν το διαμάντι του αλτρουισμού και της φιλανθρωπίας, που με τόση αγάπη και σοφία ίδρυσαν ο αείμνηστος Γιάννης Χατζηκυριάκος και η σύζυγος του Μαριγώ, που προέβλεψαν και τις μελλοντικές του ανάγκες και διασφάλισαν την απρόσκοπτη λειτουργία του στο διηνεκές ,φαίνεται… ότι χαλάει κάποια σχέδια και πρέπει να μπει σε …καλούπια ξενόφερτα που κάποιοι τα έχουν… βαφτίσει σύγχρονα και μοντέρνα. Αήθεια ένα ίδρυμα-θεσμός που λειτουργεί 130 χρόνια και προσφέρει αδιάκοπα,γιατί θα πρέπει να…εκμοντερνιστεί; Γιατί θα πρέπει να μπει σε άλλη λογική που ελάχιστη σχέση έχει με την ελληνική παράδοση και κουλτούρα; Αυτά τα ερωτήματα ακούγονται όλο και περισσότερο στον Πειραιά μετά το νέο νόμο της αρμόδιας υφυπουργού Δόμνας Μιχαηλίδου που δηλώνει και Πειραιώτισσα και έγινε προσφάτως γνωστή από την απόπειρα να κλείσει φορείς όπως το ΠΕΝ και το Χαμόγελο του παιδιού. Αυτά βλέπει ο κόσμος και φοβάται. Φοβάται μήπως αυτό που δεν έγινε στο Χαμόγελο επειδή πήρε έκταση, γίνει στο Χατζηκυριάκειο, όπου υπάρχουν μέλη της Διοίκησης που έχουν ταχθεί ανοιχτά υπέρ του κλεισίματος των Κέντρων Κλειστής Φιλοξενίας Παιδιών, στα πλαίσια της …αποιδρυματοποίησης. Αλήθεια οι λέξεις μας πείραξαν; Αν ένας φορέας κάνει επί 130 χρόνια ένα έργο που το αναγνωρίζουν όλοι, ακόμα και η Ακαδημία Αθηνών, επειδή μας ενοχλεί το όνομα του θα πρέπει να τον αλλάξουμε; Γιατί όμως αντί να αλλάξουμε το όνομα αλλάζουμε ολόκληρη την δομή ; Μήπως υπάρχει και τίποτα άλλο; Αυτό το άλλο είναι που προβληματίζει τον κόσμο. Και τον ανησυχεί….
Πάμε όμως παρακάτω. Στο ΦΕΚ 2313/2022 που αναφέρεται στο πρόγραμμα ημιαυτόνομης διαβίωσης, προβλέπεται ότι το Χατζηκυριάκειο θα μπορεί να φιλοξενεί μέχρι 20 παιδιά. Τα υπόλοιπα θα εγκατασταθούν σε διαμερίσματα που θα βρει η UNICEF Ελλάδος μέσω επιχειρησιακού εταίρου. Έχει κυκλοφορήσει ότι ο εταίρος αυτός ψάχνει να βρει σπίτια στα Πατήσια, στον Κολωνό, στο Μεταξουργείο κλπ. Αυτό κάποιοι το λένε αποιδρυματοποίηση. Μάλιστα λένε ότι τα παιδιά θα μπορούν να εργάζονται για να έχουν χαρτζιλίκι. Μάλιστα η κ. Μιχαηλίδου ζήτησε συνεργασία με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο για να απασχολουνται σε ξενοδοχεία παιδιά από 16 ετών που θα ζουν σε αυτά τα σπίτια!!!Δηλαδή ένα παιδί του Χατζηκυριάκειου,που πηγαίνει στο λύκειο, που βρίσκει πέντε φορές την ημέρα ποιοτικό φαγητό, που του καλύπτονται όλα τα έξοδα για να βγει βόλτα ή για να πάει στην οικογένεια του, που δεν έχει να σκεφτεί τίποτα, που πάει όπου θέλει, ακόμα και για καφέ με παρέα άλλα παιδιά, που μπορεί βρει πάντα έναν άνθρωπο να πει το πρόβλημά του και τόσα άλλα, θα έρθει ξαφνικά σε μια άγνωστη γειτονιά, περιτριγυρισμένο από υπόπτους ή μαστρωπούς, χωρίς στηρίγματα, χωρίς φίλους, χωρίς ασφάλεια και αναγκασμένο να δουλεύει για να έχει λεφτά. Πότε θα δουλεύει, πότε θα σπουδάζει, πότε θα διασκεδάζει; Αυτά φαίνεται ότι ελάχιστα απασχολούν τους εμπνευστές της αποιδρυματοποίησης που μάλλον επιδιώκουν να διασφαλίζουν φτηνό εργατικό δυναμικό στα ξενοδοχεία που ψάχνουν απεγνωσμένα για προσωπικό…
Ας δούμε όμως ποιος είναι ο επιχειρησιακός εταίρος που προβλέπει ο νόμος. Σύμφωνα με την Διοίκηση του Ιδρύματος, έχουν ήδη υπογράψει σύμβαση με το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού του οποίου Διευθυντής, είναι και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Χατζηκυριακείου Ιδρύματος .Ο; ίδιος στην διαβούλευση της Υπουργικής Απόφασης, προτείνει να κλείσουν άμεσα όλα τα Ιδρύματα!!! Όταν λοιπόν μέλη του ΔΣ υποστηρίζουν δημόσια ότι θα πρέπει να κλείσουν ιδρύματα σαν κι αυτό που διοικεί,είναι να μην φοβάται ο κόσμος ότι το πάνε για κλείσιμο;ε
Όσο για τον επιχειρησιακό εταίρο που λέγαμε σύμφωνα με την σύμβαση είναι η ΜΚΟ IRC, η οποία για την προσφορά της στο θέμα της περίθαλψης των προσφύγων στη χώρα μας,εχει πάρει μέχρι στιγμής από τα διάφορα διεθνή προγράμματα γύρω στα 31 εκατ. ευρώ. Αυτό θα πει…. φιλανθρωπία. Με μεγάλες τσέπες….Αν κοιτάξει κάνεις στα άτομα που μετέχουν σε αυτή τη ΜΚΟ θα βγει μεγαλοτραπεζίτες ,πολιτικούς όπως τον Κίσσιγκερ, την Κοντολάιζα Ράις κ,λπ. Αλήθεια όλοι αυτοί οι μεγαλοτραπεζίτες και κορυφαίοι πολιτικοί πότε ανακάλυψαν την φιλανθρωπία; Μήπως όταν κατάλαβαν ότι είναι μεγάλη μπίζνα; Απλά ρωτάμε. Και μαζί μας πολλοί Πειραιώτες που βλέπουν όλα αυτά τα …περίεργα που συμβαίνουν στο Χατζηκυριάκειο. Γιατί όταν ένα Ορφανοτροφείο δεν έχει παιδιά δεν έχει λόγο ύπαρξης. Όταν λοιπόν διαπιστώνουμε ότι από 60 παιδιά που φιλοξενεί θα του αφήσουν 20 και σταδιακά ίσως κανένα, εύλογα αναρωτιόμαστε: Γιατί; Ποιοι θέλουν το Χατζηκυριάκειο κλειστό; Μήπως κάποιοι που εποφαλμιούν την περιουσία του; Κι εκείνα τα περίεργα πάρτι τα μεταμεσονύκτια που αναστατώνουν τους περιοίκους οι οποίοι εκφράζουν δημόσια και επώνυμα την απορία τους γιατί γίνονται; Για να μην μπορούν να κοιμηθούν τα παιδιά και να ζητήσουν τα ίδια να φύγουν για να γλυτώσουν;
Οι εργαζόμενοι δίνουν την ψυχή τους για τα παιδιά. Οι περισσότεροι τα βλέπουν σαν δικά τους. Έχουν μεγαλώσει μαζί τους, τα έχουν από νήπια και τα βλέπουν επιστήμονες και τα καμαρώνουν. Μόνο τα τελευταία 20 χρόνια υπερβαίνουν τις 200 οι γυναίκες τρόφιμοι που έχουν σπουδάσει σε Ελλάδα και Εξωτερικό.Το προσωπικό είναι οι φίλοι των παιδιών οι δικοί τους άνθρωποι. Αυτό όμως έχει ενοχλήσει κάποιους. Και η Διοίκηση έσπευσε να τους απαγορεύσει να μιλάνε. Ό,τι βγαίνει προς τα έξω θα πρέπει να είναι απόλυτα ελεγχόμενο και σύμφωνο με τας…υποδείξεις.
Αυτή η μυστικοπάθεια, το εν κρυπτώ που λέει και το Ευαγγέλιο , γεννά μαύρες σκέψεις στους Πειραιώτες. Βλέπουν πολλά περίεργα και δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Για αυτό ανησυχούν. Και ψάχνουν εναγωνίως την αλήθεια. Θα την βρουν άραγε; Για να δούμε. Εμείς πάντως θα βοηθήσουμε όσο μπορούμε
Νίκος Παρασκευάς
