Του Νίκου Παρασκευά
Ήταν 8 Οκτωβρίου του 20021 όταν το πλοίο Silver Paloma ολοκλήρωσε το τελαυταιο του δρομολόγιο από την Λεμεσό στον Πειραιά .Από τότε η γραμμή…έσβησε.Χαθηκε.
Και ίσως δεν είχε άδικο. Η περιοχή ήταν πάντα δύσκολη, το μεταφορικό έργο αμφισβητούμενο και τα σκαμπανεβασματα των τιμών των ναυτιλιακών καυσίμων καθιστούσαν τα ναύλα απαγορευτικά.Δεν υπήρχε πλοιοκτήτης που θα έμπαινε στη διαδικασία.Ακομα και το Πατριαρχειο Ιεροσολύμων είχε ψαχτεί το 2002 για να βρει να αγοράσει βαπόρι για να το βάλει τη γραμμή Πειραιά, Κύπρου, Χάιφας αλλά με τα τότε γεγονότα που είχαν συμβεί με την αλλαγή του Πατριαρχη,δεν είχε καταφέρει τίποτα.
Και ήρθαμε στις 20 Ιουνίου της φετινής χρονιάς για να δούμε να καταπλέει και πάλι στον Πειραιά, επιβατηγο-οχηματαγωγο πλοιο προερχόμενο από την Λεμεσό στα πλαίσια της επαναλειτουργιας της γραμμής, μετά που 21 χρόνια. Προσωρινα βέβαια, γιατί η γραμμή είναι επιδοτούμενη από την κυπριακή κυβέρνηση και τον Σεπτέμβριο θα διακοπεί και πάλι, αλλά η πρόβλεψη είναι να επαναληφθεί του χρόνου και να μείνει μόνιμα, αφού θα επεκταθεί και προς τη Χάιφα,που βρίσκεται κοντά στην Ιερουσαλήμ, διεκδικώντας και κομμάτι του θρησκευτικού τουρισμού.
Στην σεμνή τελετή που οργάνωσε χθες το απόγευμα ο Δήμος Πειραιά στον επιβατικό σταθμό των κρουαζιερόπλοιων στον Κανέλλο, δηλαδή την περιοχή Νότια και μπροστά του λιονταριού, ο υφυπουργός Ναυτιλίας Κώστας Κατσαφδος και η υφυπουργός Τουρισμού Σοφία Ζαχαρακη ,υποδέχθηκαν τους Κυπρίους ομολόγους τους παρουσία Ελλήνων και Κυπρίων βουλευτών,του αντιδημαρχου Πειραιά Δημήτρη Καρύδη,και πολλών νατιλιακων παραγόντων .Ήταν μια συγκινητική στιγμή που έδωσε το στίγμα και το νόημα της επαναλειτουργιας της γραμμής.
Η οποία ουσιαστικά δυναμώνει την ελληνοκυπριακη εμπορική συνεργασία δια θαλάσσης, καθιερώνει την παρουσία ελληνοκυπριων και Ελλήνων επιβατών όλη την εβδομάδα στην περιοχή μεταξύ Ρόδου,Καστελόριζου και Κύπρου,η οποία βρίσκεται στο στόχαστρο των Τούρκων και σίγουρα αποτελεί παράγοντα αποτροπής γιατί κάθε…ατύχημα μπορεί να προκαλέσει απώλειες ανθρώπινων ζωών και δη Ευρωπαίων πολιτών σε καιρό Ειρήνης που θα σηματοδοτεί τρομοκρατική ενέργεια και βέβαια ενισχύει τους δεσμούς Ελλήνων και Κυπρίων σε ανθρώπινο επίπεδο, δεδομένου ότι πολλοί, τουλάχιστον 60.000, Έλληνες έχουν συγγενείς στην μεγαλονησο και κάποιοι δεν μπορούν να τους δουν γιατί έχουν αεροφοβια.
Βλέπουμε λοιπόν ότι είναι πολλοί οι λόγοι που αυτή η γραμμή πρέπει να υπάρχει.Γι αυτό και από το 1960 είχε καθιερωθεί και την εξυπηρετούσαν πλοία-σύμβολα της Ακτοπλοΐας ,όπως το ΗΠΕΙΡΟΣ του Γεωργίου Ποταμιανου, το Νήσος Κύπρος και το ΚΝΩΣΟΣ του Ευθυμιάδη,και αργότερα το ΙΑΛΥΣΣΟΣ της ΔΑΝΕ ,το Silver Paloma,το Ionian Fantasy κλπ.Και να μην ξεχνάμε και την ιστορία του Golden Vergina που κατά μία έννοια στοίχισε τη ζωή του κορυφαίου Έλληνα πλοιάρχου Στέλιου Στάθη…
Η ακτοπλοϊκή γραμμή Πειραιά-Λεμεσού έχει τη δική της ιστορία. Ιστορία ζωντανή,θρυλική,σημαδιακή και πονεμένη…Γι αυτό η αναβίωσή της δεν είναι μια απλή οικονομική παραμετρος ,ένα άθροισμα αριθμών,επιβατών και οχημάτων.Ειναι κάτι πολύ περισσότερο. Ειναι ένα κομμάτι εθνικό, ένα κομμάτι της Ελληνικής Ακτοπλοΐας,ένα κομμάτι της ναυτικής μας παράδοσης.
Ετσι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ,να το διαφυλαξουμε και να το συνεχίσουμε. Κι αντί να λέμε για ποιους λόγους ενδεχομένως να μην μπορεί να …σταθεί η γραμμή,ας συζητάμε με ποιους τρόπους θα την διατηρήσουμε .Μόνο τότε θα έχουμε πραγματικά κερδίσει το στοίχημα…..