Της Κατερίνας Παπαγεωργίου…
Νορβηγικό θρίλερ με τίτλο “Pioneer” για 90 νεκρούς δύτες, θύματα στην δεκαετία του 70 των υποθαλάσσιων ερευνών στα κοιτάσματα της Νορβηγίας, γυρίζει ο Ζωρζ Κλούνει. Πρόκειται για ένα ακόμα κοινωνικοπολιτικό έργο μετά το “Μνημείων Άνδρες” που βασίζεται σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα και όπου 90 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στον βυθό.
Την ίδια ώρα εκατοντάδες άλλοι έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία τους. Η ταινία με τίτλο “Pioneer” επικεντρώνεται στην ιστορία δυο αδερφών που την δεκαετία του 80 εργάστηκαν για την δημιουργία του υποθαλάσσιου δικτύου πετρελαιαγωγών της Νορβηγίας. Μια από τις δοκιμές που καλούνται να κάνουν έχει απρόσμενη εξέλιξη με 90 νεκρούς σε βάθος 400 μέτρων! (σήμερα το όριο ασφαλείας έχει καθοριστεί στα 150 μέτρα βάθος).
Μετά από το τραγικό ατύχημα ο ένας αδερφός να αρχίσει να ερευνά την απληστία και την διαφθορά που υπάρχει πίσω από τις πετρελαικές εταιρίες. Η αιτία που έκανε τον Ζωρζ Κλούνει να αποφασίσει να γυρίσει αυτήν την ταινία είναι το γεγονός πως μέσα από ένα τόσο σοβαρό γεγονός, δύτες με ολότελα κατεστραμμένη πλέον υγεία από την συμμετοχή τους στις εξορύξεις, δεν έχουν ακόμα αποζημιωθεί. Όλα αυτά στην Νορβηγία που από μια φτωχή χώρα που ήταν στο παρελθόν, αναδείχθηκε σε οικονομική υπερδύναμη την δεκαετία του 70, όταν ανακάλυψε τεράστια αποθέματα πετρελαίου στην Βόρεια Θάλασσα.
Τότε ήταν που ξεκίνησε στην χώρα έργο εξόρυξης και σύνδεσης των πετρελαιοπηγών με τη στεριά από εγχώριες πετρελαϊκές εταιρίες.Οι προσφυγές στην δικαιοσύνη έχουν ξεκινήσει από το 2000.Τον περασμένο Απρίλιο το κράτος πρότεινε αποζημίωση 1,7 εκατομμυρίων νορβηγικές κορόνες(207.382 ευρώ) για καθέναν από τους ενάγοντες πλην όμως η Ένωση Υπεράκτιων Δυτών απέρριψε την πρόταση καθώς η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ήδη συμφωνήσει στο ποσόν των 251,382 ευρώ για κάθε δύτη. Να υπογραμμίσουμε πως ο Κλούνει έχει γυρίσει μέχρι σήμερα 4 ταινίες με πολιτικό περιεχόμενο:Το 2002 τις “Εξομολογήσεις ενός Επικίνδυνου Μυαλού”, το 2005 την “Συριάνα”, επίσης το 2005 το “Καληνύχτα και Καλή Τύχη” ενώ τέλος το 2009 το “Αντρες που κοιτούν επίμονα κατσίκες”.